De in Amsterdam gevestigde geschreven pers plus enkele ook aldaar gevestigde tv-programma’s – ik noem De Wereld Draait Door – zijn al een hele tijd druk in de weer met het racisme in Nederland.
Het is een interessant onderwerp, maar om daar nu elke week vier pagina’s aan te besteden, zoals de Volkskrant lijkt te doen, of als ideaal medicijn tegen racisme een overmaat aan zwarte tafeldames en –heren te laten aanschuiven en de geteisterde vaste kijker te bombarderen met hip hop, dat is ook weer van het goede te veel.
Vooral wanneer figuren als Gloria Wekker en Anousha Nzume als de profetessen van het correcte denken worden opgevoerd. Het Nederlands racisme lijkt in hun wereldbeeld niet van alle tijden – en niet alleen het Nederlandse racisme – nee, het heeft vooral de laatste tijd enorme vormen aangenomen, waar dringend iets aan gedaan moet worden.
Voor een belangrijk deel van het gesignaleerde probleem kunnen we de schuldigen gemakkelijk aanwijzen. Het zijn zonder uitzondering inwoners van Amsterdam, een stad met nauwelijks 800.000 inwoners die zichzelf niettemin rekent tot de grote steden van de wereld en zich, als het even kan, zich aanziet voor de hoofdstad van de wereld. En dies dan ook de wereld de les leest over het om zich heen grijpend racisme.
Een swingende hoofdstad waar een soort zelfgemaakt Engels de voertaal is en die maar één groot ander probleem lijkt te hebben: zij sleept de rest van Nederland als een blok aan het been achter zich aan. War een suffe bende is het daar zeg! Zo zagen we een paar weken geleden een prachtige documentaire over het leven van twee groepen jongelui in Overijssel, boerenjongens en dito meisjes, die heel gewoon het leven leiden zoals boerenjongens en dito meisjes dat al duizenden jaren leiden en niet alleen in Overijssel.
Maar vanuit Amsterdam gezien bleek dat wel heel exotisch gevonden te worden, jongens en meisjes die racen met tractors, fikkies stoken en elkaar openlijk achterna zitten met een biertje op – hoe raar en ongezond ben je dan bezig? En dan ook nog keihard en heel vermoeiend werken, nota bene op het land. Er stond er en met zijn arm tot de schouder in een koe, wat een totale barbaarsheid. Hier moet snel een einde aan komen. Of nee, laat maar doen, als ze het maar niet wagen hierheen te komen. Gloria Wekker zou eens kunnen schrikken.
Racisme in Amsterdam, dat is wanneer je je als ‘witte’ mens denigrerend uitlaat over zwarte inwoners van de hoofdstad des lands. Die zijn niet zwart, maar mensen van kleur, en eigenlijk mag je dat zelfs niet zien. Verder mogen zwarte Nederlanders in het kader van de racismebestrijding wel openlijk denigrerend spreken over ‘witte’ mensen.
Ik denk soms wel eens: gelukkig ben ik niet wit, maar blank.
Chriet Titulaer was zo’n blanke niet-Amsterdammer. Hij kwam uit de provincie, zoals ze dat in Amsterdam noemen. En niet zomaar, bijvoorbeeld uit Overijssel, maar uit Limburg.
Dat Titulaer het grootste deel van zijn leven in Houten had gewoond, maakte niks uit, want in De Wereld Draait Door zag men hem vooral als een raar Limburgs pratende Venlonaar, waar niks goeds uit voort was gekomen, dat kon namelijk niet, voor een Limburgs pratende Venlonaar, al was die dan sterrenkundige en in het bezit van een oud-Hollandse vissermansbaard.
Ze stikten in de studio van het lachen toen Jelle Brandt Corstius voorlas uit een autobiografie van Chriet en daarbij zorgvuldig dingen koos die, zodanig uit hun verband waren gerukt, helemaal niets te maken hadden met de betekenis van Titulaer voor de Nederlandse wetenschap, ach wat: de Nederlandse televisiegeschiedenis. Maar zelfs dat mocht niet benadrukt worden, het was lachen geblazen om zo’n gekke Limburger en Brandt Corstius deed zelfs een poging Titulaers accent na te doen, hetgeen hem totaal niet lukte.
En nog een (wat late) boodschap voor Matthijs van Nieuwkerk: Titulaer sprak zijn naam uit als ‘Titulaar’, en niet als ‘Titulèr’.
Maar de toon was gezet: De Wereld Draait Door had bewezen dat je in Nederlandse racist volkomen vrijuit gaat, zolang je je beperkt tot het denigrerend neerzetten van landgenoten uit andere provincies dan het Zuid-Oosten van Noord-Holland.
Binnenkort kunnen we een nieuwe tv-serie verwachten: Jelle Brandt Corstius bezoekt de binnenlanden van Groningen, Friesland, Drente, Overijssel, Gelderland, Utrecht, Zeeland, Noord-Brabant en Limburg.
En deelt daar kraaltjes en spiegeltjes uit.
__________