Voor ik weer eens belerend stukje over journalistiek schrijf even dit: hoewel ik de essentie van wat ik (enkele blogs lager) over babi panggang schreef (nu met dubbel g) wil handhaven moet ik zeggen dat ik de uitzending in de serie Aardappeleters over dit Indonesische gerecht zeer informatief vond. Vooral wegens het feit dat onthuld werd dat je hond ook kunt toebereiden als babi (varken.) Anjing panggang, denk ik.
Goed.
De hervatting van het seizoen van DWDD begon meteen helemaal goed: een twistgesprek tussen een aantal doven.
Om het kort te houden: twee doven. Daar was enerzijds Marianne Zwagerman en anderzijds Dolf Jansen.
Het ging over de inhoud van De Telegraaf van de afgelopen weken. Dat wil zeggen: met name over de ‘koppen’ boven artikelen met als trefwoord ‘asiel’. Even voor de zekerheid: asiel betekent: beschermde opvang voor mensen die gevlucht zijn voor oorlog in eigen land of omdat ze daar blootstaan wegens hun politieke opvattingen.
De krant behandelde in een aantal artikelen aspecten van verschijnselen die zich voordoen doordat mensen uit een aantal landen waaronder Algerije en Marokko – geen oorlog, nauwelijks politieke vervolging – in Nederland toch in de asielprocedure terecht komen en dan gaan zakkenrollen, beroven en aanverwante criminaliteit gaan vertonen. Het probleem is dat ze niet teruggestuurd kunnen worden omdat Algerije en Marokko ze – begrijpelijk misschien – niet terug willen hebben.
Genoemde artikelen waren – ik heb ze niet allemaal gelezen omdat ik niet regelmatig De Telegraaf raadpleeg – hadden koppen met als trefwoorden ‘asielhopper’, ‘asieltuig’, ‘asielaso’s’ met als hoogtepunt afgelopen zaterdag ‘Kansloze asielplaag’.
De artikelen onder die koppen ontbeerden in het algemeen die op zich creatieve uitingen van een losgeslagen koppenmaker vrijwel geheel – De Telegraaf heeft alleen een ernstige vorm van een ziekte die de Nederlandse pers teistert, dat wil zeggen dat artikelen, in álle kranten, geregeld laten doorklinken wat de verslaggever dan wel de hoofdredactie van een bepaalde kwestie vinden. De tijd dat de feiten heilig waren en het commentaar vrij, ligt wat de Nederlandse pers betreft al ver achter ons.
Maar de krantenlezer – krantenlezers over de hele wereld – plegen de krant vaak vluchtig tot zich te nemen en beperken zich dan tot het zogenaamde koppensnellen.
Op zich al een riskante bezigheid, want ik zou er geen eed op willen zweren dat krantenkoppen allemaal een evenwichtige samenvatting geven van de artikelen waarboven ze staan. En dat wordt erger naarmate het lettertype van die koppen vetter en de letters zelf groter zijn en er dus minder ruimte is voor nuance. Dat geldt in optima forma de kop in De Tel van zaterdag: ‘Kansloze asielplaag ongehinderd verder’. Nu moet ik zeggen dat ik dit een vorm van wartaal vind die mij zou nopen toch maar het bijbehorende artikel te lezen, bijvoorbeeld om er achter te komen wat ermee bedoeld wordt; de geroutineerde koppensneller, vooral de koppensneller die het er ook al mee eens was dat De Telegraaf vorige week Blonde Geert over bijna de hele voorpagina plaatste, in gezelschap van twee blonde stoten (ik heb wel een bepaald idee van wat ‘blonde stoten’ zijn, daar vielen die twee niet onder, maar dit geheel terzijde) die koppensneller dus, begreep het meteen: ‘De kansloze elite-regering in Den Haag laat de stroom asielzoekers volkomen ongehinderd en ongestoord ons land onder voet lopen’. En omdat zelfs dat in bepaalde kringen niet eens veel meer ophef veroorzaakt, bladerde de koppensneller door naar de sport- en de beurspagina. Stel ik me zo voor.
Twitteraars, die je ook niet moet aankomen met informatieve artikelen van meer dan 140 lettertekens, begonnen meteen een actie tegen De Telegraaf. Abonnement opzeggen, adverteerders aansporen niet meer te adverteren en zo voort, het geijkte recept.
Nu wil het geval dat Dolf Jansen het over de desbetreffende koppen wilde hebben, en Marianne Zwagerman over de inhoud van de eronder staande artikelen en die Twitteractie, en uiteindelijk leidde die discussie dus tot niets.
Het nieuwe seizoen was voor DWDD dus naar genoegen geopend.
Op de redactie van De Tel bleken er zelfs mensen te zijn die de koppen boven de artikelen ook te bar vonden, kun je nagaan hoe bar die koppen waren.
En die koppenmaker zit nu op het matje bij de hoofdredactie vergeefs te janken en te roepen: ‘Maar we hadden toch afgesproken dat we de zaak van Geert gingen steunen? Die koppen zijn in dat kader dus toch helemaal ok?’
‘Ja,’ zegt de hoofdredactie, ‘En het is ook voor onze snel dalende oplage ook helemaal niet slecht, maar het kan wel iets kalmer aan, denken we. Desnoods halen we pas tegen half maart nog een paar keer zo uit, als protest toch zinloos is. Maar nu even niet.’
Het was nog enige tijd onrustig bij de Westergasfabriek.
En op de Basisweg, natuurlijk.
________