Zwarte Piet, referenda, islamisering, studentencorpora, Fidan Ekiz – ze zullen wel schrikken nu ze door mij op één hoop worden gegooid, maar ze hebben één ding gemeen: zonder de zogenoemde sociale media zouden ze nooit bestaan hebben.
Nou, Fidan natuurlijk wel, maar haar ongerustheid over de sfeer in Nederland is er ook rechtstreeks mee verbonden. (Vanavond werd er in DWDD weer gezeurd over verboden woorden, zoals het k-M.-woord, dat in Van Dale staat. Pleur toch op man. Let wel, pleur op kan betekenen: ga toch weg, in figuurlijke zin, als uitdrukking van: ik ben het niet met je eens, of: je kletst, eventueel uit je nek. Maar dit terzijde.)
De sociale media, laten we zeggen: Twitter en Facebook.
Twitter ken ik van mijn persoonlijke lidmaatschap, het geeft mij gelegenheid op de hoogte te blijven van de actuele Italiaanse, Britse, Duitse, Franse en Amerikaanse politiek en literatuur, het wel en wee van katten en honden, het weer en diverse kleinere onderwerpen. Even voor de duidelijkheid: op Twitter brengen de kranten het nieuws in zeer korte vorm, uiteindelijk met een link naar het langere verhaal. Daarnaast converseer ik geregeld losjes met mensen die ik via Twitter zelf of van lang daarvoor persoonlijk ken. De vrienden en kennissen die ik dagelijks zie of kan zien hebben geen Twitter-account, dus dat is lekker rustig.
Van Facebook weet ik eerlijk gezegd niks, ik heb een tijdlang een account gehad waarmee ik niks deed en ik heb het alweer jaren geleden opgezegd.
Wat ik wel weet: Facebook is helemaal geen bron van nieuws, of liever gezegd: Facebook is net als De Telegraaf: alles dat daarin staat dient eerst bij diverse andere bronnen gecheckt te worden, voor je er een beetje in gaat geloven. En verder is Facebook voornamelijk het rioolputje van het internet.
Zwarte Piet, wie kent hem niet, is helemaal een kind van Twitter en Facebook geworden. Mijn advies: meng je niet in de discussie, de kinderen merken trouwens helemaal niet of ZP zwart is of welke kleur dan ook heeft en ga niet triomfantelijk foto’s van Pietermanknecht op Facebook zetten, maar geniet gewoon met de kinderen van het kinderfeest. We wonen in een vrij land.
Mathijs van Nieuwkerk gaf eerder deze week blijk van ‘slecht doordenken’. Hij noemde referenda zo ongeveer het toppunt van democratie, en keek schrijver David van Reybrouck bijna bestraffend aan toen die er een beetje anders over bleek te denken. Met referenda kun je inderdaad misschien een paar heel simpele kwesties oplossen – moeten er meer of minder lantaarnpalen bij strekkende meter komen, ik noem maar iets – maar als het over iets gaat waarvan de kiezer onmogelijk de gevolgen kan overzien, kun je het toch echt beter overlaten aan mensen die ervoor hebben doorgeleerd.
Over de rol van internet en de sociale media bij het desastreuze referendum over het handelsverdrag met Oekraïne hoef ik hier niet nog eens te schrijven. Gelukkig was het een raadgevend referendum, zodat Mark Rutte dezer dagen rustig, zonder veel aanhangers voor het hoofd te stoten, kan meedelen dat hij nu voldoende verschut heeft gestaan tegenover de Europese Unie en dat hij het verdrag gewoon door laat gaan. Mede wegens de perverse verborgen bedoelingen van de voorstanders van het wangedrocht dat referendum heet.
O ja, de leukste ontgroening was die van het Utrechtse studentengezelschap Tres, In 1965 liep daar de ‘initiatie’ enigszins uit de hand toen Jonkheer David Rutgers van Rozenburg stikte in de traditionele roetkap. De rel die daarna ontstond had vooral betrekking op het feit dat de daders er met een geringe straf vanaf kwamen – men verweet de rechters partijdigheid: ze waren zelf veteranen van studentencorpora. Het effect van dit geval was verstrekkend: vele jaren werden ontgroeningen lichter of helemaal achterwege gelaten.
Het Groningse incident bij Vindicat werd ook weer enorm opgeblazen op Twitter en Facebook. Troost je met de gedachte dat anders dan vijftig jaar geleden maar een gering gedeelte van de afgestudeerden van hbo en wo een loopbaan krijgen waarmee ze meer gaan verdienen dan het minimumloon, laat staan dat ze de elite van de maatschappij worden. En voor de rest: doe vooral waar je zin in hebt.
Zoals je ziet: zelfs over sociale media kun je genuanceerd denken.
En dan hebben we nog een boek van ene Machteld Zee, dat, helemaal nieuw, waarschuwt tegen islamisering. Voor de goede orde: ook ik ben daar tegen. Maar komaan: we hebben de katholiekisering en de protestantisering van Nederland ook overleefd. En wat de moslims onder elkaar doen: vooral mee doorgaan, zoals ze ook in Staphorst en Volendam vooral dóór moeten gaan, met de zwarte kousen en het houtje.
En opnieuw: als ik maar niet hoef.
________