Stel je eens voor dat Nederland net zo veel aardbevingen zou hebben als Italië. Jan Roos zou meteen een referendum organiseren om aardbevingen bij wet te verbieden. Of dat aardbevingen alleen linkse mensen als Halbe Zijlstra en Mark Rutte zouden mogen treffen,.
Ik heb het al duizend keer gezegd en ik zeg het nu ten minste voor de derde keer: met democratie hebben referenda niets te maken, zeker als ze zo krakkemikkig in elkaar zitten als ons inmiddels wereldberoemde raadgevend referendum.
Mark Rutte heeft laten weten dat hij beseft dat ongevraagd advies zelden welkom is, zoals in het geval van het handels- en participatieverdrag tussen de Europese Unie en Oekraïne, een materie die vooral aan deskundigen overgelaten had moeten worden.
Als de referendumwet niet ingetrokken kan worden zou men er misschien een paragraafje aan toe kunnen voegen waarin wordt geregeld dat, indien de uitvoering van de uitslag van een referendum leidt tot financiële- of reputatieschade voor Nederland, de initiatiefnemers daarvoor hoofdelijk aansprakelijk moeten worden gesteld.
Het is zoals ik euro-commissaris Frans Timmermans zaterdag op de radio hoorde zeggen: ik zal nooit op Rutte stemmen, maar hij is wel een kundig leider (ik citeer uit het hoofd). En hij heeft nu gezien wat voor schade, minstens wat betreft Nederlands reputatie als serieus land en niet als bananenrepubliek, een miniem groepje (19 procent van het electoraat) het land kan toebrengen. Hij moet nu alle moed bijeenrapen om te zeggen: het was een raadgevend referendum, zeventig procent van het electoraat heeft het niet nodig gevonden op te komen, het laat zich raden waarom: natuurlijk, geen zin, geen behoefte aan een referendum waar dan ook over; maar misschien ook: het gaat over een kwestie waar ik geen verstand van heb, ik heb geen mening en ga dus niet stemmen.
Elk weldenkend mens weet zeker dat er niks bijzonders aan de hand zou zijn als dat verdrag gewoon was ingevoerd – de initiatiefnemers tot het referendum hebben zelf gezegd geen idee te hebben van wat er in dat verdrag wordt geregeld – en dus moet de oppositie de verkiezingen even vergeten en alsnog achter hun eerdere instemming met het verdrag gaan staan. En dan kan Rutte dinsdag naar Brussel bellen en zeggen: sorry dat ik zoveel stennis heb gemaakt, we staan nu toch gewoon achter dat verdrag en zet u de champagne maar koud.
Ongevraagd advies: kan misschien Krim-champagne zijn, in dit geval. (zoete hap, maar ach.)
En dan kan Jan Roos, als lijsttrekker van een partijtje dat zo rechts is dat het nu al ter rechterzijde van het tableau is gevallen en dat nog wel kan dienen om een of twee zeteltjes af te snoepen vvan Geertje uit Venlo, gezellig doormijmeren over een krijgsmacht ter grootte van die van Noord‑Korea, zoals geëist in zijn partijprogramma.
Ik hoor de laarzen al stampen.
Ach nee. Zoals zo vaak laat de Nederlandse kiezer op het laatste moment zijn gezonde boerenverstand prevaleren. Let maar eens op.
_________
Laatste reacties