Nauwelijks iemand in mijn kennissenkring twittert. Hoeveel ervan een account bij Facebook hebben is mijn niet bekend omdat ik zelf zo’n account niet heb – onder het motto: als de nood aan de man zou komen kan ik inderdaad ook nog in dát rioolputje duiken.
Een groot deel van mijn kennissenkring vindt het raar dat ik wel twitter. Mijn voornaamste doel aldaar: bekend maken dat ik alweer een nieuw stukje heb toegevoegd aan mijn weblog, op één na voornaamste doel: bekend maken hoeveel stroom mijn zonnepanelen hebben geproduceerd en verder te hooi en te gras contact met volgers in Italië, waaronder een Nederlandse columnist, en in de rest van de wereld, voornamelijk Nederland: columnisten, radiomakers, een ICT-er, een wethouder, iemand die op een kantoor zit en enkele mensen die passen in combinaties zijn van de genoemde categorieën.
Heel af en toe laat ik me ertoe verleiden een uitdrukkelijk standpunt in te nemen, dat dan, helemaal niet per ongeluk, neerkomt op het uiten van een nogal radicaal links gedachtegoed. Steekwoorden: basisinkomen, nationalisatie van basisvoorzieningen (energie, brood, water, gezondheidszorg, vervoer en communicatie), solidariteit met onderliggende partijen, vrijheid van doen en laten behoudens je verantwoordelijkheid voor de wet.
De laatste tijd maak ik me eerlijk gezegd nogal zorgen omtrent de mate waarin op sociale media (voor mij dus in de praktijk: op Twitter) rechtsrabiate schreeuwers, waarvan een deel duidelijk thuishoort in een gesloten inrichting, te keer gaat op dit ‘medium’. Dat heeft mij, na lang beraad, gebracht tot de uitspraak dat ten behoeve van een gezond klimaat in dit land overwogen zou moeten worden op zijn minst Facebook en Twitter uitsluitend te laten gebruiken door mensen van wie de echte naam en adres bekend zijn bij het sociale medium. Of, radicaler: Facebook en Twitter zouden ook gewoon verboden kunnen worden.
Vóór ze werden opgericht had niemand er ooit behoefte aan gehad. Schelden op linkse mensen, gekleurde mensen, mensen met een andere nationaliteit, rood aanlopen wegens niet-bestaande problemen etc kan en kon sinds jaar en dag in het café, of desnoods in de beslotenheid van de huiselijke haard; dat leidde in ieder geval niet, of niet gauw, tot onnodige onrust in de gehele samenleving.
En dat terwijl het aantal echte gevaarlijke gekken op Twitter een zeer beperkt aantal mensen betreft.
Mijn laatste tweet op dit gebied vroeg dus om een verbod op Facebook en Twitter, en de reacties waren te voorspellen. Ten eerste was ik te oud (ze hadden mijn profiel er even bij genomen), ik kreeg als eerste mens ter wereld het predicaat ‘linkse fascist’, men dacht dat ik lid wilde worden van een of andere dictatuur, vroeg zich af waarom ikzelf eigenlijk gebruik maakte van het medium en verder werd ik voor van alles en nog wat verrot gescholden.
Door wie? Ja, wacht dacht je. Door 38 personen om precies te zijn, zonder uitzondering mensen die schuilgaan achter een anoniem profiel.
Achtendertig personen, dat is eigenlijk heel weinig, op een bevolking van zeventien miljoen, ongeveer 1 op bijna een half miljoen. En toch had je de indruk dat het gehele electoraat van de PVV en de NSB je op de hielen zat. Niet eens een bak bagger. Een beetje poep onder je schoen, hooguit.
Dus ik twitter gewoon nog even door op een gezellige manier met leuke mensen.
Dan is Twitter wel zo aangenaam, als je het beperkt tot enkele momenten per dag.
Ik moet eens wat meer mensen blokkeren, dat is het eigenlijk.
______