Mijn tamelijk wild om zich heen grijpende fantasie maakt dat ik even stil sta en denk aan fotoseries uit Tsjernobyl, dat dertig jaar geleden getroffen werd door een nucleaire ramp en waar je sindsdien foto’s kunt maken zoals ik die maak op deze koude zondagmiddag, gewoon in Landgraaf. Een asfaltweg, deels vierbaans, die kennelijk niet meer in gebruik is, hier en daar is opgebroken, voorzien van cijfers, pijlen, opschriften in iets dat op Arabisch lijkt, hopen zand en dan ineens een viaduct dat verdwenen is, op wat brokken beton na.
Op de weg liggen hier en daar ook al hoopjes grond die doen vermoeden dat als dit nog een tijdje zo blijft liggen en als er bijvoorbeeld nog een ongestoorde zomer overheen gaat, de weg al helemaal zal verdwijnen onder het onkruid.
De weg is inderdaad verlaten. Wanneer je, als eenvoudige zondagmiddagwandelaar, een nieuwe route in je buurt zoekt, een nieuwe kans. De wandeling tussen de afrit bij de Gravenweg en de afrit bij de Nieuwenhagerheidestraat is een kleine twee kilometer, de enige die ik tegenkom is een hardloper die me niet opmerkt.
Als ik hier dood neerval zal het uren duren voor iemand me vindt, fantaseer ik intussen, maar dat gaat meevallen: ik heb thuis duidelijk verteld wat ik ging doen.
Ik ben trouwens niet van plan de volgende keer vanaf het gesloopte viaduct nog verder te lopen op het stuk weg van een kilometer of acht dat op 4 januari 2016 om 7 uur in de ochtend is afgesloten voor alle verkeer, een afsluiting die zal duren tot medio 2017 – het begin is duidelijk, met de afloop houdt men nog een slag om de arm.
Maar medio 2017, of zoveel later of eerder dan dat, zal hier een ouderwetse vierbaans autoweg liggen, wellicht nog altijd de N299 geheten maar inmiddels getooid met de titel Buitenring Parkstad. Een vierbaansweg die wordt aangelegd door dichtbevolkt gebied enerzijds en kostbare natuurgebieden anderzijds, conform het woord van de VVD-profeet Fred Teeven (uit logeren bij Theo Maassen): ‘Wij vinden meer asfalt ook belangrijk, omdat de mensen dan sneller ergens kunnen zijn met hun auto’tje.’
De echte complotdenker weet natuurlijk lang dat dat lange stuk doorgaande weg tussen Eygelshoven en Brunssum vooral wordt afgesloten om ‘medio 2017’ de burgers te kunnen stellen voor het voldongen feit van verwoest natuurgebied en een lawaaiige autoweg waarop de kiezers van de VVD zo hard kunnen rijden als ze willen. Maar ach, zo’n vaart zal het niet lopen; ik bedoel, wij kennen die verrassing al lang, al een maand of tien zijn ze koortsachtig bezig met het project, tienduizend volwassen bomen zijn inmiddels gekapt en grotendeels versnipperd om die weg door het gebied te kunnen wurmen.
Het valt me dan ook mee op het einde van de wandeling een stapel zorgvuldig recht gezaagde stammen te zien liggen – het zijn essen die kennelijk zullen worden gebruikt voor het maken van meubels, daar is die houtsoort zeer geschikt voor.
Aan het eind van de wandeling zien we een tafereel als na een grote bomaanslag. Brokken uiteengereten beton, hopen grond, bergen puin en daar midden tussen een verlaten tankstation.
Ik wandel terug via het dorpsdeel Nieuwenhagen waar hele wijken zijn gesloopt omdat we krimpgebied waren. Er zou een prachtig park komen maar er wordt een massa huizen gebouwd, alsof er woningnood heerst. Die huizen staan inderdaad in een parkachtige omgeving, dat dan weer wel.
De mensen die er gaan wonen zullen vanaf medio 2017 één minuut eerder thuis kunnen zijn van hun werk, dankzij de Buitenring.
Dat noemen wij winst.
______