Maarten van Rossem had natuurlijk gelijk: Nederland is al langer dan tweehonderd jaar een koninkrijk, want Lodewijk Napoleon was een aantal jaren vóór Willem I onze ‘konijn’, zoals hij het woord koning placht uit te spreken en een aantal van door hem ingestelde instituten bestaat nog steeds.
Ik citeer uit een recente toespraak van een aan de Hoge Raad gelieerde jurist: ‘Gesteld kan worden dat onder het bewind van koning Lodewijk Napoleon onze staat een modern land werd. Om een aantal van de toen in Nederland opgerichte instituten en doorgevoerde veranderingen te noemen: het Kadaster, de nationale posterijen, naamsregistratie, moderne belastingwetgeving, de lager-onderwijswet, gelijkberechtiging van joden en katholieken, het Wetboek van Strafrecht, Burgerlijk recht, Koophandel en op de Koninklijke Academie, de Koninklijke bibliotheek en het latere Rijksmuseum.’
Daar waren een paar dingen die Willem zelfs wel had willen terugdraaien – die had vermoedelijk niet zoveel op met katholieken en joden, bijvoorbeeld.
Maar Nederland houdt natuurlijk vast aan de aankomst van Willem I uit zijn geliefde Engeland in Scheveningen, in november 1813, waarna het nog tot 1815 duurde voor hij echt koning was en aan de slag kon om België van zich te vervreemden, daarin bijgestaan door zijn zoon, de toekomstige Willem II. (Dat is degene, die ook weer door dit type geschiedschrijving, de Slag bij Waterloo won.)
Sinds november 2013 tot afgelopen zaterdagavond is in Nederland uitbundig het tweehonderdjarig bestaan van het Koninkrijk der Nederlanden gevierd. Dat vernam ik zaterdagavond van Ank Bijleveld, ook geen bijster succesvolle staatssecretaris in het PVV-VVD-CDA-kabinet. Ze was desgevraagd helemaal verbaasd dat een belangrijk deel van de Nederlandse bevolking helemaal niets heeft gemerkt van het enorme nationale feest van bijna twee jaar.
En dat terwijl het koningshuis, lees Máxima, zo populair is in Nederland. Jaha, maar dat heeft niks te maken met dat koninkrijk, dat is gewoon omdat de roddelbladen en roddelrubrieken op tv geen week of zelfs geen dag voorbij laten gaan om te laten zien wat onze dartele koningin zoal uithaalt – dat heeft er zelfs nauwelijks mee te maken dat ze koningin ís, denk ik.
Goed. Máxima was er in ieder geval bij, Willem IV ook, en diens moeder, zaterdagavond. Het was verrekkes koud dus ze hadden allemaal een zwarte deken om (alleen Willem niet, die wint nog een keer een Slag bij Waterloo) en waar keken ze naar?
Ja, waar keken ze naar. Flink wat heen en weer varen op een stukje van de Amstel (Nederland, Waterloo, eh -land) met jetski’s, enige apart vormgegeven andere bootjes en een heuse amfibie-auto met daarachter een caravan die België bleek voor te stellen en die dan ook werd afgekoppeld en hulpeloos achtergelaten. Het leek wel geschiedenisles voor analfabeten.
Verder enige lang geleden populaire zangerds (Willeke A.) de zoon van een overleden populaire zangerd (Dreetje junior) en een Limburgse folkgroep die niet, zoals je zou verwachten, zong over De kwestie van geduld tot heel Holland Limburgs lult, dus een unieke kans miste en daarentegen iets mompelde over ‘auto, vliegtuug’.
Daarnaast nog het wezenloze gedrum van een reusachtige Slagerij van Kampen op een enorme rond de Magere Brug gedachte steiger en een gitarist die een poging deed het Wilhelmus te spelen zoals Jimie Hendrix dat in 1970 deed met het Amerikaanse volkslied – onbegonnen en kansloos werk uiteraard en Máxima keek er een beetje vies naar.
Waar het samenraapsel op sloeg, dat wisten we, als we onszelf even in de arm knepen: toch echt op Tweehonderd jaar Koninkrijk der Nederlanden.
Maar komaan, zo erg kan het nou óók weer niet zijn met de stand van het land. Toch?
Ik zoek de komende dagen uit waarom eigenlijk niet.
________