Moet je natuurlijk nooit doen, en zeker in het buitenland niet: De Telegraaf kopen. Maar ach, als je de krant, onherkenbaar geslonken, zie ik, tussen de echte kranten ziet liggen hier in Italië, dan bekruipt je toch even dat heimwee naar het Moederland.
Op pagina 2 en 3 van het exemplaar dat ik in Assisi heb weten te bemachtigen val ik met de neus in de journalistieke boter. Of beter: het journalistieke kinderhoekje. Het gaat om een ‘verslag’ over een paar dagen PvdA-werkelijkheid waaraan twee medewerkers van De Telegraaf, te weten Inge Lengton en Ruud Mikkers, niet al te veel werk zullen hebben gehad. Het artikel gaat over iets dat in Vrij Nederland heeft gestaan, wat, dat kom je uit De Tel niet te weten.
Maar daar gaat het de twee genoemde collega’s ook helemaal niet om. Het gaat om een stukje dat je borreltafelpraat zou kunnen noemen, als het geen belediging zou zijn voor de borreltafel.
Ik beperk me tot enkele citaten:
‘De partij had net een zak geld richting ouders met jonge kinderen geschoven... het beste paard van stal, vicepremier Asscher, mocht het maandag glunderend uit de doeken doen’.
‘Partijleider Samsom... mocht zich betrokken voelen bij de migrantencrisis. In een droevig tv-programma over vluchtelingen zat hij... om stiekem de contouren van het net bereikte compromis over migratie te verklappen... Uiteraard overgoten met een PvdA-sausje’.
‘Samsom liet zich weer eens van de bekende kant zien. Als u niets wilt vragen over de aanpak van de vluchtelingen, dan wens ik u nog een goeie dag, bitst hij na afloop van een drie uur durende fractie-overleg, en beent weg.’
‘De rode leider’.
Het lijkt de Pravda anno 1958 wel.
Al vaker heb ik gezegd: iedere keer als ik De Telegraaf heb gelezen wil ik wel eens weten wat er nu echt aan de hand is.
Dat ga ik maar weer eens rustig uitzoeken als ik thuis ben van vakantie.
Lengton en Mikkers likken intussen verder rustig de hielen van de VVD-leiding, die naar aanleiding van het genoemde programma over migranten opmerkte: ‘Heel Holland huilt’. Volledigheidshalve likken ze ook het plaveisel waar het hoge gezelschap over gelopen heeft.
Ben je een paar weken niet in het land, lijkt rechts Nederland zich ook de rest van het jargon van de Blonde Jezus uit Venlo eigen te hebben gemaakt. En de journalistiek vervallen tot het schrijven van schoolopstellen waarvan de leraar Nederlands zal constateren: het had wel iets feitelijker gekund.
Intussen begrijp ik uit Italiaanse kranten, dat Wakker Nederland, aangevoerd door De Tel en de VVD, zo’n beetje achter Denemarken en Hongarije aanhobbelt waar het betreft de vluchtelingen. Spinoza en Vondel waren er wat die twee politiek verlichte steunpilaren betreft, destijds ook niet zo makkelijk in gekomen.
PS: Ik zelf ben intussen gewoon weer toegelaten. Wel controleerde de politie aan de Zwitsers-Duitse grens of we zelf geen vluchtelingen waren en of we anders geen blik vluchtelingen in de koelkast van de camper hadden verstopt.
Het zijn de interessante tijden die de Chinezen ons ooit zo hartelijk grimlachend toewensten.
________