En dan hadden jullie Sepp Blatter weggejaagd, en dan? Was het dan gedaan geweest met de corruptie in de sport? Als je dat gelooft ben je echt naïef of je bent gewoon iemand die denkt: maakt niet uit wat ze snuiven of schuiven, als ik maar op de bank kan kijken hoe ze fietsen, rennen, springen, ballen en kuitflikkeren.
Ik ben gezegend met een uiterst nuchtere kijk op sport; sport is goed voor je lichaam, mits eigenhandig en met mate beoefend; je doet het pas goed als je helemaal alleen bent tijdens de beoefening.
Verder is sport alleen maar slecht. Zowel voor de gezondheid als voor het politieke wereldklimaat. Ik noem maar een willekeurige zijstraat: teksten als ‘Hamas, hamas, alle Joden aan het gas’ lijken mij niet een geslaagde korte samenvatting van de verbroedering onder de volkeren die de sport teweeg zou brengen. Ja vroeger, toen je de keus had tussen sport en oorlog, toen gold dat misschien nog een beetje. Maar sport is inmiddels oorlog, en wel op allerlei meestal onsmakelijke, steeds onsmakelijker niveau’s.
In Rotterdam kunnen ze het woord Amsterdam niet uitspreken en als het toch onontkoombaar is, duiden ze die stad aan met de eerste drie cijfers van het telefoonnummer – en dat geldt uiteraard vice versa.
Als een Nederlandse voetbalelftal tegen een Duits elftal voetbalt wordt er impliciet en ook wel openlijk onvermijdelijk de Tweede Wereldoorlog bij gehaald.
Geen voetbalwedstrijd ter wereld kan nog worden gespeeld zonder de aanwezigheid van een tot de tanden gewapende politiemacht, die moet voorkomen dat 1. het stadion en wijde omgeving worden afgebroken en 2. de wederzijdse supporters elkaar te lijf gaan in het kader van de internationale verbroedering.
Deze week was gedurende ongeveer één etmaal alle hoop gevestigd op een van de sponsors van de Fifa, Visa; die zou wel zorgen dat Sepp Blatter het veld zou ruimen. Als je Visa als vriend hebt, zijn vijanden overbodig – de creditkaartfirma is een belangrijkste vertegenwoordigster van de bedrijvers van bankencriminaliteit van recente datum en in de nabije en verre toekomst en als zodanig één pot nat met de gezellige jongens van de voetbalmaffia genaamd Fifa. Dus dat optreden van Visa was er heel even ten behoeve van de oppoetsing van haar imago van nobele geldgever; verder business as usual.
Visa is een van de sponsors die Blatter en zijn kornuiten, wordt steeds weer benadrukt, in staat stelt niet alleen een mooi deel van de binnenstromende miljarden in eigen zak te steken, maar ook heel Afrika en Zuid-Amerika vol te plempen met nog meer voetbalvelden en stadions. Daardoor kunnen de inboorlingen elkaar georganiseerd te lijf gaan en zullen ze minder de neiging hebben zich in niks met voetbal te maken hebbende criminaliteit (die bestaat) te storten of, erger nog, te proberen naar het Walhalla van de voetbalsport, nog altijd Europa, te komen, al of niet in een wrak bootje.
Intussen staan vaders en moeders van een vermeend voetbaltalentje (de F-jes) vandaag in alle vroegte alweer tegen hun oogappeltje te krijsen langs de lijn (‘schup um veur zien klote’) met de achtergrondgedachte dat het grote geld langs deze lijn makkelijker binnenkomt dan met een kraslot.
En wee de gemeente die een voetbalclub binnen haar grenzen heeft – die moet de dorpspolitici permanent bewaken tegen de agressie van supporters, die ontevreden zijn over de hoogte van de subsidie voor hun kluppie.
Een volwassen man in mijn kennissenkring liet zich ooit ontvallen: ‘Het gaat mij om het spelletje’.
En zo is het maar net.
_______