Waar ik nogal door opgebeurd word, dat is door de kneedbare borsten van een zekere Quiet. De dame in kwestie was deze week te zien op de regionale tv-zender L1, en daar waren ze er maar wat trots op haar aan tafel te hebben, al zag de ietwat hitsig aangezette mannelijke presentator van de late talkshow, ietwat teleurgesteld, dat Stephanie Joosten uit Roermond, die via een niet uit te leggen techniek in een nieuwe game, Metal Gear Solid V die ‘heel groot gaat worden’ de figuur Quiet speelt, er voor de gelegenheid heel wat zediger uitzag dan het poppetje waar eerder in de nieuwsflitsen sprake van was.
Het plaatje in de nieuwsflits liet voor de zekerheid alles boven en onder de uit een miniem lapje puilende kneedbare borsten van het poppetje op de bijbehorende foto weg, en wat er overbleef zag er inderdaad behoorlijk kneedbaar uit.
Zijn wij hier, vroeg ik me toch onwillekeurig even af, wel op de goede weg? Mede met het oog op het nobele streven naar vrouwvriendelijkheid? Het gaat toch wel goed met die game, die in september uitkomt? Het spel gaat volgens de PR-man van de firma die naar zijn zeggen’ honderden miljoenen’ heeft gestoken in de ontwikkeling ervan, zoals hierboven al opgemerkt, heel groot worden en dat is maar goed ook – ik ben nog zo ouderwets dat ik betwijfel of met zoiets kinderachtigs als een computerspelletje überhaupt geld te verdienen valt, en dat hou ik me nog maar even rustig omtrent die ‘honderden miljoenen’ die eerst terugverdiend moeten worden.
In ieder geval ben ik blij voor het meisje Stephanie, want die zal toch wel wat hebben gebeurd voor haar bijdrage. En ik ben ook blij dat ze in L1 gewoon verscheen in een hooggesloten bloesje.
Haar bijdrage is trouwens tevens, zo begrijp ik uit de schaarse berichten, erg retro – ze heet niet alleen Quiet maar zwijgt ook inderdaad in de game – waardoor ze een soort kruising tussen Tom Mix en Harold Lloyd wordt. Want ze zwijgt weliswaar, maar de vervaarlijke vuurmonden die ze om haar vrijwel naakte lichaam heeft hangen, die spreken wel, en niet alleen boekdelen. Ze is namelijk sluipschutter en het is dus weer zo’n schietspelletje waarvan er al tientallen op de markt zijn. En wat ze daarbij voor voordeel heeft van kneedbare borsten – schiet mij maar kapot, zeiden ze vroeger in het café.
Ik zal maar niet beginnen over de vrouwonvriendelijkheid van een en ander, en wacht op vragen daarover van de Tweede-Kamerfractie van GroenLinks, vanaf heden plotseling onder leiding van Jesse Klaver. Of die kneedbare borsten heeft, dat is mij nog niet geopenbaard. En of hij gamet ook niet, al zou ik daar de hand niet voor in het vuur willen steken, gezien zijn leeftijd. (O jee, ouwe man, leer toch eindelijk eens je mond te houden tot je weet waar je het over hebt.)
Het zou namelijk best wel eens kunnen zijn dat ik Jesses strijd tegen het economisme van harte zal steunen, al is mijn leeftijd al driemaal die van de mensen op wie GroenLinks mikt en voor wie de aftredende fractievoorzitter Bram van Ojik (60) al te oud werd geacht.
Ook bejaardenonvriendelijkheid is de wereld nog niet uit.
Ik adviseer Bram van Ojik kneedbare borsten.
_________