En, wat vind je van het vertrek van Ivo eh Opstelten en Kale Fredje Teeven?
Nou, niks eigenlijk. Nou ja, misschien dit: de twee waren elk voor zich boegbeelden van een van de interessante aspecten van de Grand Old Party. Opstelten de bekakte regent die nog denkt weg te komen met Colijns gebrom van ‘gaat u nu maar rustig slapen, het komt allemaal in orde’, Teeven de ordinaire Draufgänger en macho die bereid is iedereen die niet wil luisteren dood te schieten.
Er zijn nu nog twee vleugels van de VVD over: de corpsballen van Mark Rutte (‘neem nog een sjampoepel, kerel’) en de domrechtsen van Halve Zoolstra die weten dat als je maar genoeg bralt over de staatsruif en over de waardeloze landgenoten die zich niet schamen om subsidie of een uitkering te ontvangen, je ineens een superieure politicus bent.
Ik ken wel VVD’ers die in het dagelijks gebruik best meevallen, mits ze niet over politiek beginnen (en ik ook mijn mond weet te houden) en ik vind dat dat ook goed is: onze standpunten liggen bij het begin al zover uiteen dat een reis van Venus naar Mars er een peulenschilletje bij vergeleken is.
In de media wordt al driftig gespeculeerd over de vraag, of de kiezers nu juist zullen toestromen of dat ze de VVD de rug zullen toekeren. Toestromen lijkt mij raar, wel zullen er veel mensen zijn die hun partij door dik en dun trouw zijn. Follow the money, heet dat tegenwoordig.
Maar de meest recente aanwas, die Rutte aan zijn verkiezingsoverwinning van 2012 hielp, die zou de partij de rug wel eens kunnen toekeren.
En zich terugscharen onder de wapperende manen van Ome Geert die nu dan ook nog gretiger dan ooit roept dat het kabinet weg moet.
Wat het kabinet betreft is rustig afwachten het devies, nu er twee schapen over de dam zijn, gisteren meteen gevolgd door een stoetje sjoemelende raadsleden, zouden er wel eens meer kunnen volgen. Het ligt voor de hand dat de kiezers die de VVD nu de rug toekeren zich in hun opperste nood tot de PVV zullen wenden – een loepzuiver geval van ‘van de regen in de drup’.
En dat allemaal op het bordje van die brave Provinciale Staten.
O ja, op dat punt rommelt er bij de PVV ook nog het een en ander – mij verwondert dat natuurlijk niet, want ook voor die partij geldt ‘Als het niet vastgeschroefd zit mag je het meenemen’ – met dank aan De Kwis.
Hè, mevrouw Faber?
_______