In de krant staat vanmorgen een foto van een mevrouw in Noord-Limburg, die druk bezig is twee traytjes Schulten Bräu van de Aldi uit haar winkelwagentje te halen. Ze vertrouwt de verslaggever toe dat ze niet gaat stemmen – ze heeft begrepen dat de PVV hoe dan ook buiten de provinciale coalitie zal worden gehouden en inderdaad, dan heeft het geen zin meer om te gaan stemmen.
Haar voorbeeld wordt lang niet door iedereen gevolgd. Van de ruim twaalfduizend mensen die gisteren in de gemeenten mijner inwoning Landgraaf hun stem uitbrachten voor de Provinciale Staten, stemde zowat een kwart wel op de partij van Onze Geert – drieduizend verloren stemmen dus. Vergelijkbare cijfers vind je in Heerlen, Brunssum en Kerkrade. De tweede partij, met eenvijfde van de stemmen, is de SP, ook al een partij die niet gemakkelijk tot meeregeren is te brengen; je moet een uitzondering maken voor Heerlen, waar de SP enige jaren succesvol geregeerd heeft, tot ze als grootste werd ‘afgelost’ door de PVV.
Moet ik me schamen voor zo’n gemeente, waarvan bijna de helft van de opgekomen stemmers blijkbaar weinig realistisch politiek besef heeft? En dan zwijg ik nog maar even over de politieke voorkeur van de kleine zestig procent voor wie het schitterende weer van gisteren ook al geen aanleiding is geweest om het ommetje langs het stembureau te maken. (Hoewel: indien voormalige en recente stemmers van PvdA en GroenLinks spijt zouden hebben gekregen en toch dat ommetje hadden gemaakt, dan was de uitslag mogelijk iets democratischer en vooral minder verontrustend geweest.)
Ik schaam me doorgaans nergens voor en doe dat in dit geval ook maar niet.
Ook al omdat er nog iets aan de hand is: in het provinciaal bestuur van Limburg gaat Ger Koopmans van het CDA weer de scepter zwaaien, zoals letterlijk in de dezelfde krant staat, vanmorgen. We zijn terug in de oude tijden – als onzinnige projecten als de Buitenring niet reeds een voldongen feit waren, dan zouden ze het alsnog worden, want het CDA, met name in Limburg, is uiteraard handjeklap tussen de politiek en de ondernemers – Maastricht wordt weer Reggio di Calabria in de Maas.
Overdreven? Ik kijk graag verder vooruit dan mijn neus lang is, het feit dat volstrekt onkreukbare politici als Jos Van Rey in Roermond 17 procent van de stemmen wisten te trekken, uiteraard gretig gevolgd door het CDA zegt overduidelijk dat in Limburg nog altijd geldt: het zijn wel boeven, maar het zijn ook ónze boeven.
Het feit dat brekebeen en VanReyvriend Frans Weekers waarnemend burgemeester is geworden in Heerlen, en er een actie gevoerd wordt om die andere brekebeen, Gerd Leers, zijn opvolger Onno Hoes op zijn beurt op te volgen als burgemeester van Maastricht, dat had de mensen toch tot nadenken kunnen of moeten stemmen?
Nadenken en stemmen, dat is niet iedereen gegeven, zo kun je het ook zien, natuurlijk.
Een aantal jaren geleden werd nog actie gevoerd tegen de kap van een paar bomen in Schinveld ten behoeve van de AWACS-basis in Geilenkirchen. De afgelopen week is in totaal een reusachtig woud aan net volwassen bomen gekapt in heel dat prachtige groene Parkstad – heel ouderwets ten behoeve van de aanleg van een glorieuze vierbaans autoweg. VVD en CDA stonden er alvast luidkeels juichend bij.
Ooit schreef ik dat ik in mijn dorp niemand kende die PVV stemde. Dat geldt sinds gisteren ook voor het CDA, bedenk ik nu. Ja, buiten een paar raadsleden, dan. Al die strakke gezichten in het winkelcentrum, die mensen die stilzwijgend achter het beleid staan dat zo evident desastreus is.
De restauratie, terug naar de jaren dertig en veertig, heeft op die manier een gezicht gekregen.
Een lelijk, strak gezicht.
________