Onlangs heb ik me in relativerende zin uitgelaten over de ’besmettelijkheid’ van asbestvezels, naar aanleiding van de brand in Roermond waarbij veel van die vezels het luchtruim hadden gekozen. Ik vergat toen trouwens een voor de hand liggende vergelijking te maken: namelijk met de dagelijkse portie rotzooi die een roker binnenkrijgt wanneer hij of zij bijvoorbeeld een pakje per dag consumeert en daardoor vrijwel gedachteloos de kans op het krijgen van een fatale longkanker verveelvoudigt. Zonder dat er witte pakken aan te pas komen.
Hoe gevaarlijk de wereld intussen is, ook zonder asbest en sigaretten, blijkt maar weer eens uit wetenschappelijk onderzoek – of juist uitblijven daarvan – aangaande de vele chemische stoffen die bewust of onbewust in ons voedsel en onze cosmetica worden toegevoegd respectievelijk daarin terecht komen of onderdeel van vormen.
In een artikel op de website van de Amerikaanse arts dr. Mercola, die veel werk maakt van het analyseren van wetenschappelijk onderzoek op het gebied van voeding, staat een opsomming van wat je niet moet gebruiken, wil je geen schadelijke stoffen binnenkrijgen. Begin maar eens met het vermijden van het gebruik van plastic verpakkingen, die vrijwel allemaal een beetje van hun substantie aan het daarin bewaarde voedsel afgeven. Denk daarbij ook aan de kartonnen pakken waarin dranken worden geleverd, want die zijn gevoerd met plastic, net als veel voedselblikken. Gebruik glas, is het advies.
Weekmakers moeten worden vermeden, maar dat wisten we al, al hebben we er weinig aan gedaan om er vanaf te komen. Dat geldt ook voor de anti-aanbaklagen in pannen, heerlijk hoor, maar we weten toch al lang dat we die coating van de pan hapje voor hapje opeten met de omelet of de biefstuk die we erin gebakken hebben? Een goed alternatief is de roestvrij stalen pan, de plaatstalen pan en de keramische pan. Je moet je kooktechniek aanpassen bij de eerste twee, maar dan heb je ook wat.
Gebruik uitsluitend natuurlijke zeep en cosmetica. Met name producten waar DEET aan is toegevoegd moet je zien te vermijden. Bekend is ook de schadelijkheid van aluminium, maar zie maar eens ergens een deodorant te vinden waaraan geen aluminium is toegevoegd.
Op veel producten staat vermeld dat de chemische bestanddelen wetenschappelijk getest zijn. Dat is ook zo, maar dan vaak met sterk verouderde tests (soms wel vierhonderd jaar oud!) waardoor schadelijke hoeveelheden van stoffen over het hoofd worden gezien. Dat werpt een schel licht op het advies: ’Eet niets dat je grootmoeder niet al;s voedsel zou herkennen.’ ‘Vroeger’ is niet synoniem met ‘beter’.
Mercola waarschuwt ook voor ‘bio-afbreekbare’ chemicaliën. Wat er na het afbreken overblijft vermeldt het etiket op het product niet – dat het iets kan zijn dat tienduizend maal giftiger is dan het oorspronkelijke product, bijvoorbeeld.
Waar chemicaliën al getest worden gebeurt dat uitsluitend op volwassenen. Maar bij een bepaald wetenschappelijk onderzoek werden gemiddeld 232 verschillende lichaamsvreemde chemicaliën aangetroffen in de navelstreng van pasgeborenen, en niemand weet hoe schadelijk dat is, en niemand die daar iets aan doet.
En dan zijn we hier in Europa nog gelukkig, vergeleken met wat in Amerika allemaal mag. Enigszins jaloers maakt Mercola bijvoorbeeld melding van het feit dat het in Duitsland bij wet verboden is drinkwater te chloreren; ‘chloor op zich is niet erg gezond, maar dat is niks vergeleken met wat er kan ontstaan als chloor zich in drinkwater verbindt met organisch materiaal,’ aldus Mercola’s artikel.
Amerikanen zijn gek op chloor in drinkwater: hele Mexicaanse badplaatsen gingen op de fles omdat Amerikaanse toeristen er niet meer kwamen, nadat de autoriteiten in de badplaatsen hun waterleiding hadden gemoderniseerd waardoor toervoeging van chloor niet meer nodig was.
Dus ik zou nog een hapje asbest nemen.
Als het een beetje smakelijk zou zijn, dan.
______