Het was bekend: boeren hebben altijd wat te klagen, is het niet over het weer, dan is het wel over de levertijd van de Mercedes.
Dat was natuurlijk vroeger.
Tegenwoordig wordt de Mercedes al geleverd vóór hij besteld is, ‘met slechts 14 procent bijtelling’, wat dat ook moge betekenen.
Maar met het weer blijft het sukkelen.
Als het te droog en te warm is willen de boeren kostbaar grondwater oppompen om de piepers nat te houden, als het veel regent ligt de schuldige voor de hand: het waterschap, dat niet snel genoeg het hemelwater afvoert waardoor de piepers onder het water op de akkers liggen te rotten.
En dan kom ik ook nog eens roet in het eten gooien.
Dat hemelwater, mijne dames en heren, dat moet niet worden afgevoerd, dat levert de hemel namelijk om de grond vochtig te houden waardoor de piepers kunnen groeien, desnoods als kool. Als er te veel regen valt voor één bevochtiging, dan heeft de natuur het zó geregeld, dat het overblijvende water naar de diepte zakt, als aanvulling van het grondwater.
Maar nee, dat water moet weg, weg, weg, en als het Waterschap de sloten niet dieper maakt en niet het groen langs de waterlopen maait, dan doen de boeren het zelf wel: onkruid wegspuiten en eigen kanaaltjes graven waardoor het water weg kan.
Het gevolg is een nieuw en veel groter probleem: erosie; het wegstromende water neemt de vruchtbare bovenlaag mee – een deel van die bovenlaag maakt de sloten weer ondieper, en zo voort.
De claims voor schadevergoeding hebben boeren altijd klaar liggen, met voorgedrukte tekst. Datum invullen, handtekening eronder in de postbus ermee en wachten tot de poet binnenkomt.
Een en ander is vandaag weer eens onderwerp van de opening van de regionale krant, die ook in Noord- en Midden-Limburg verschijnt en die zich dus het lot van de aldaar massaal gevestigde boeren aantrekt.
Bij het huilerige verhaal staat ook een tragische illustratie: een reusachtige tractor staat op een desolaat stuk land vol diepe rijsporen waarin, inderdaad, water. Als de tractor niet zo mooi knalgroen was zou je kunnen denken dat het hier een illustratie uit 1942 betreft, voorstellende een Duitse tank, vastgelopen in de modder van de eindeloze vlakten van Rusland.
De foto is een argument zonder woorden dat het huilverhaal grotendeels ontkracht – want dat het water op het land blijft staan en de bonen, aardappelen en bieten doet verrotten, daarvan is nou precies die tractor de oorzaak. Sinds jaar en dag karren de boeren met die enorme machines, die blijkbaar voor een habbekrats verkrijgbaar zijn, over het land. De grond is daar nog net niet zo keihard als beton van geworden, maar het scheelt niet veel. Daar blijft regenwater op staan, ja. Een beetje tuinier weet dat zelfs te veel belopen van de grond op klompen of schoenen al maakt dat de aarde minder snel water opneemt als het regent. Laat staan dat je het land opgaat met die steeds zwaardere tractoren.
Het zal wel te maken hebben met Winstmaximalisatie, die blijkbaar de plaats heeft ingenomen van Sint Isidorus.
Maar mij houd je niet voor de gek.
________