Wie de Limburgse kranten – eigenlijk de Limburgse krant – geregeld doorbladert weet dat de productie van de Mini, een auto die tegenwoordig door de Bayerische Motoren Werke, kortweg BMW wordt geproduceerd en verkocht, voor Limburg zo ongeveer de redding van de gehele regionale economie betekent. Die productie is gisteren, na de door de koning verrichtte starthandeling, officieel begonnen en de genoemde Limburgse krant gooit er dan ook een bijlage van zestien pagina’s tegenaan.
Ik kom in een van de artikelen de opmerking tegen dat de Mini een ‘hoge aaibaarheidsfactor’ had, en dat het autootje een puppy-achtig ontwerp was.
De redactie heeft er een autodeskundige bijgehaald, die de gelegenheid kreeg om met het duurste model, de Cooper S te rijden en ook dat stuk doet je van de ene verbazing in de andere vallen.
Ik bedoel: een auto is een auto, en dat je gevoelsmatig een voorkeur hebt of krijgt voor een bepaald merk of een bepaald type, daar is nog wel in te komen, ik heb dat zelf met Lancia, hoewel ik er van mijn leven maar twee heb gehad, van de vijftien of zestien auto’s die ik ooit in bezit had – niet tegelijk en maar één nieuw gekocht.
Let dus maar niet op mij, omdat ik bij het artikel over de ‘testrit’ nogal moest lachen.
Om te beginnen kost de reddende engel van de Limburgse economie dik dertigduizend euro, waarmee je je meteen al afkeert van een flink segment van het autorijdend publiek, eenvoudigweg omdat men die centen niet heeft of er niet voor over heeft. Voor die dertig mille krijg je overigens een tamelijk kale bak, want wie wil er nou zo’n auto als er geen panoramisch dak op zit, ik neem aan: doorzichtig, à duizend euro, geen head-up display à 500 euro en lederen stoelen (let op: dus geen ordinaire leren stoelen) erin à 1500 euro?
In de auto is sfeerverlichting aangebracht, ik neem aan voor het geval je er, bij een knappend haardvuur en bij een glaasje wijn indruk mee wilt maken op een gloednieuwe vriendin. En die sfeerverlichting is af te stellen in ‘werkelijk alle kleuren van de regenboog’. Er zit een erg goed klinkende stereo in, dat lijkt me ook een pluspunt (een slecht klinkende stereo hebben we allemaal al) en er zit iets raadselachtigs in: ‘een startknop in de vorm van een grote vliegtuigschakelaar.’
Maar gelukkig zijn er andere hoogtepunten. Neem bijvoorbeeld de versnellingsbak. Ik citeer nu het artikel, dat u niet denkt dat ik dat fantaseer: ‘Zet de schakelaar onderaan het pookje in standje ‘Sport’, dan geeft hij automatisch tussengas bij terugschakelen. Niet alleen geeft dit een leuk geluid, de auto is ook meteen klaar om te knallen.’ Ik hoop dat dat laatste niet letterlijk bedoeld wordt. Je lacht, zo gaat het stuk verder, van oor tot oor, en ‘dat rechtvaardigt de hoge prijskaart’.
Kortom: nu nog de jongens van twaalf jaar en jonger zien te vinden die zo’n stuk speelgoed van pa cadeau krijgen.
_______