Toen de Japanse financiële krant Nihon Keizai Shimbun in de jaren tachtig van de vorige eeuw besloot een Europese editie te laten drukken op de persen van het Limburgs Dagblad in Heerlen werd daarvan in Japan kond gedaan door middel van een reclamespot op tv, waarin je de directeur van een grote Europese onderneming zag die na binnenkomst in zijn riante kantoor als eerste naar de Japanse krant greep, om zich op de hoogte te stellen van het financiële wereldnieuws.
Die typische Europese tycoon werd gevonden in Huub Meijer, destijds redacteur van het Limburgs Dagblad, en niemand, en al helemaal Huub zelf niet, verwonderde deze keuze. Huub was een rijzige vijftiger met een gezond embonpoint, kalend hoofd en een grote grijze snor, altijd strak in smaakvol kostuum en met een lichtelijk autoritaire uitstraling die hij gedeeltelijk verborg achter een brede glimlach.
Huub was ooit lid geweest van de Koninklijke Marechaussee, hetgeen je kon verwachten van iemand wiens vader commissaris van politie was geweest. Als gevolg van een bedrijfsongeval werd hij ongeschikt verklaard voor de militaire dienst en kwam hij bij het Limburgs Dagblad terecht als corrector op de zetterij. Vandaar werd Huub ‘bevorderd’ tot eindredacteur op de redactie, hetgeen er van lieverlee ook toe leidde dat hij stukjes ging schrijven en rubrieken ging beheren. In die tijd was de redactie van een dagblad nog een heerlijk avontuurlijk toneel waar de meest uiteenlopende figuren een goed heenkomen hadden gevonden, en Huub was er daar een van.
Maar de meest opvallende dingen deed Huub in zijn vrije tijd. Hij was een bevlogen hobbykok, je kon je uitverkoren voelen wanneer je uitgenodigd werd om bij Huub en zijn vrouw Annie thuis te komen dineren, waarbij Huub zich manifesteerde als een doorgewinterde patron – nog niet eens zo lang geleden vernam ik dat Huub overwoog alsnog een eigen restaurant te beginnen. Hij toonde zich voorts wijnkenner met een fijne neus voor het edele vocht en genoot van de meer formele kanten van de wereld rond de vinologie, die zich uiten in plechtige wijnbroederschappen.
Daarnaast trad Huub, vaak begeleid door zijn vrouw, op als dressman, waarvan je af en toe ook fotoreportages kon tegenkomen in diverse bladen. Hij kleedde zich ook altijd zorgvuldig, hetgeen opviel in het slordig geklede journalistieke milieu.
De laatste jaren kon je het tweetal, altijd tot in de puntjes gekleed en voorzien van de laatste mode op brillengebied, aantreffen op terrassen in Heerlen, gezeten achter een kopje koffie of een glas wijn en altijd in de gelegenheid tot een joviaal gesprek.
Met Pinksteren is Huub Meijer op tachtigjarige leeftijd overleden.
________