Achteraf bezien heeft deze serie een veel te pompeuze titel gekregen. Midden-Europa, dat is Mitteleuropa, min of meer het gebied van het in 1918 roemloos tenondergegane Oostenrijks-Hongaarse Keizerrijk, met Wenen als hoofdstad. K&K werd het genoemd, want de Oostenrijkse keizer was ook koning, namelijk van Hongarije; in 1980 zei een oudere heer, die mij door de stad Sopron gidste, dat zijn land nog altijd K&K was, maar dan Kommunistisch und Kapitalistisch. Sopron heette tijdens het keizerrijk trouwens vooral Ödenburg, en het huidige Bratislava was Pressburg.
Ik had al lang het plan het gebied eens te bezoeken, vooral toen ik nog niet zo lang geleden het prachtige boek Danubio las van Claudio Magris. Ik schreef er toen dit stukje over.
Ik kan aanvoeren dat ik op de terugreis viermaal de Donau passeerde, de grootse rivier van het voormalige keizerrijk, en dat ik die rivier heb gezien in Boedapest, en elders zijn zijrivieren de Inn, de Enns, de Isar en de Tisza. Maar dat is natuurlijk niks als je niet echt in Bratislava bent geweest, Wenen gewoon hebt overgeslagen, München niet hebt bezocht en in Linz in de stromende regen in de camper een boek van Hilary Mantel hebt zitten lezen. Wel in Praag geweest, aan weerszijden van de Moldau, maar die mondt uit in de Elbe.
En geen enkel Kaffeehaus van binnen gezien, al ben ik er in Praag wel heel dichtbij geweest, door een cappuccino te drinken in het Presentatiehuis.
Het weer zat niet mee, daarmee kan ik me wellicht verdedigen, de uitgetrokken tijd te kort, en zo nog het een en ander.
Mitteleuropa, dat moet ik dus toch dringend nog eens uitgebreid bezichtigen. En dan beginnen we in Triëst, ooit de handels- en marinehaven van het K&K.
Wanneer? Tja.
______
Op de foto: een van Helden op het Heldenplein in Boedapest.
_______