We zijn een uur of zes, zeven in Praag en al diverse keren op grootsteedse, of misschien ook Oud-Oosteuropese wijze financieel bij de neus genomen.
Het begon direct al bij de grens. We hadden op onze hoede moeten zijn toen twee jongens die vooral met hun telefoon bezig waren, ons vanonder hun petjes doorzwaaiden naar het tankstation. Die deden dat, achteraf bezien, altijd achteraf bezien, niet voor niks.
Wist ik veel van de koers van de Tsjechische kroon. Ik had die wel gezien op internet, iets van drie eurocent per stuk. Ik tankte, betaalde dat met de pinpas en vroeg of ik ook kon wisselen. Dat kon. Niet met de pinpas, hetgeen natuurlijk ook een signaal met loeiende sirene had moeten zijn.
Maar als verwende inwoner van West-Europa weet je: als je financieel genaaid wordt, gebeurt dat door keurige bankiers en die komen voor minder dan een ton hun bed niet uit. En verkopen zeker geen benzine.
De tankstationbediende was een aardige vent met een petje en een heldere oogopslag en hij gaf me voor mijn tweehonderd euro aan zuurverdiende centjes precies duizend kronen te weinig. Berekende ik achteraf, toen ik alweer in de auto zat.
Daarna was het de beurt aan de receptionist van de camping. Hij beduidde me met handgebaren dat zijn baas op het terras zat en al te duidelijke onderhandelingen over prijskorting met belangstelling zou willen volgen. Niettemin wist hij een warrig verhaal te berde te brengen waarin de kronen en de euro’s een ondoorzichtige rondedans maakten en hij mij ertoe bracht te denken: direct stuurt die baas me nog van de camping af, ik moet blindelings op het voorstel van de receptionist ingaan – ik betaalde vier dagen vooruit en voelde me spekkoper, en daar gaat het maar om. Of het me ook duur komt te staan – ach, de prijs is in Nederland normaal, en je kunt je alleen gepakt voelen als je dacht in een gezellig armoeland terecht gekomen te zijn.
Welgemoed met tramlijn 29 van het Praagse openbaar vervoer naar station Florenc in de de Oude Stad, Stare Mesto. Vandaar te voet via het plein van de Republiek naar Staremesto Namesti, het Oudestadsplein – ik vergeet gemakshalve alle accenten grave en aigu, olets en accents circonflexes – alwaar wij geconfronteerd werden met een enorm aanbod van ham op Oud-Praagse wijze, waar je bij staat geroosterd boven een hels vuur.
Volgens het uitgehangen menu kun je voor 85 kronen daar een portie van bekomen, maar tegen de tijd dat je er een vork en mes van plastic bij hebt, twee sneedjes brood en een inderdaad groot glas bier, kost een en ander ineens 400 kronen. En het is leuk spul, maar je kiepert het grootste deel van de voornamelijk kurkdoge ham en al het brood in de daarvoor gereedstaande prullenbakken – het bier laten we ons uiteraard prima smaken.
Hoe ver zijn we eigenlijk inmiddels verwijderd van tramlijn 29? Heel ver, geen idee.
Dus maar een taxi, kan in zo’n armoeland geen drol kosten. 750 kronen, zo blijkt na gedane zaken. Nou ja, Praag is een grote stad, ik schat btoch minstens tweemaal zo groot als Den Haag, je rijdt zo een eind weg. Maar toch: 750 kronen is dertig euro, dat moet je dus niet te vaak doen, wil deze vakantie van 24 dagen niet uitdraaien op een onoplosbare financiële crisis – denk daarbij aan de voedselbank en de schuldsanering.
Het zit hem er natuurlijk ook in dat we het geldwisselen totaal ontwend zijn, dat gaat wat worden als we van Geert de EU uit moeten.
Ook hier zijn de verkiezingen voor het Europees parlement. De verkiezingsaffiches zijn alom, en heel vaak zie ik dat ook hier de discussie actueel is: houden we de kroon of nemen we de euro? Doe maar de euro dan, dan komen we nog eens terug. En zeg dat ook even tegen Hongarije, want daar zijn we volgende week.
hhBest