Gisteren ontstond op Twitter weer een stormpje, nadat bekend was geworden dat de VVD bereid was een van zijn kroonjuwelen, de strafbaarstelling van illegaal verblijf in Nederland, te laten vallen in ruil voor… poen voor de harde kern van zijn electoraat, de midden- en grootverdieners. De PvdA, die daarmee instemde, had volgens de twitteraars nu definitief afgedaan, moest zich kapot schamen, het werd zelfs pervers genoemd.
Mijn reactie was: Het is niet pervers, dat heet ‘politiek’. Politiek is de kunst van het haalbare.
Als de PvdA illegalenstrafbaarstelling had goedgekeurd, dan was er eenzelfde gehuil opgegaan. Onder het motto: het is ook nooit goed, of het deugt niet.
Ik zal het nog eens proberen uit te leggen.
Je gaat in de politiek omdat je een ideaal hebt. Maar lang niet iedereen doet dat om dezelfde redenen, natuurlijk. Je hebt een bepaald beeld van democratie, van rechtvaardigheid, een toekomstvisie die door een aantal mensen wordt gedeeld. Niet iedereen heeft over die begrippen hetzelfde idee. De harde werkelijkheid is dat je toekomstvisie, je wereldbeeld, sterk wordt beïnvloed door je positie in de maatschappij.
De Partij van de Arbeid heeft als uitgangspunt dat iedereen recht heeft op een fatsoenlijk bestaan. Dat betekent niet dat je in bed kunt gaan liggen wachten tot je uitkering wordt gebracht – maar de achterban van de VVD denkt dat dat wel het geval is. Die achterban denkt dat wie het hardste werkt en het slimste belegt, een beter mens is dan iemand die op die gebieden faalt of geen belangstelling heeft.
Kortom: een werknemer met het minimumloon die op de VVD stemt, neemt zichzelf te grazen.
De VVD en de Partij van de Arbeid zijn, op grond van de verkiezingsuitslag van 2012, beide bereid gebleken met elkaar te overleggen en een soort legpuzzels van elkaars belangen te maken die zoveel mogelijk moet kloppen, want ze hebben beide één doel: verantwoordelijkheid nemen voor het regeren van het land.
Partijen als SP en PVV zijn niet geïnteresseerd in het regeren van het land in coalitie met andere partijen en hebben daardoor de handen vrij voor het doen van extreme uitspraken en het innemen van standpunten die bij een bepaald electoraat aanslaan. Of dat electoraat bestaat uit verstandige mensen die hard werken en een bepaald ideaal voor ogen hebben, dat doet er niet toe, als het maar op je partij stemt.
Ik heb zelf ook een standpunt. Ik vind de VVD te rechts, te Telegraaf, te zeer gericht op het ondernemersdom waar ik het niet op heb, omdat veel ondernemers voor nog meer winst bereid zijn de randen op te zoeken van wat kan op het gebied van verkeer, voedselveiligheid, milieu en misdaadbestrijding. Met name dat laatste doet het gedachtegoed van de VVD grenzen aan dat van de PVV. Maar het verschil blijft dat de VVD bereid is te regeren en de PVV niet.
Zoals ook de SP standpunten heeft die grenzen aan die van de PvdA, maar niet bereid is om te regeren.
Als je regeert moet je vrijwel automatisch je electoraat teleurstellen doordat je compromissen moet sluiten – het grootste belang van iedereen is, dat het land fatsoenlijk geregeerd wordt. Dat daarbij niet alle twitteraars over elke beslissing blij hoeven te zijn, ligt voor de hand. Stel je, tussen haakjes, eens voor dat Wilders of Roemer zoveel stemmen trekken dat ze alleen kunnen regeren. Stel je dat eens even voor.
VVD en PvdA hebben het sluiten van compromissen tot hogere kunst verheven. Resultaat van de afgelopen dagen: over het strafbaar maken van mensen die uit hun ellendige land zijn vertrokken om te kijken of ze het hier beter kunnen krijgen, hoeven we het niet meer te hebben. Dat raakt een kernpunt van de PvdA, die wars is van eng nationalisme en de gehele mensheid het beste toewenst (mits haalbaar).
En mensen die toch al een beetje veel verdienen krijgen er wat bij, kosten: een half miljard. Een speeltje voor de VVD die veel sterker denkt aan ‘eigen volk eerst’.
Is dat walgelijk? Is dat pervers? Of is dat: weer een hoekje van legpuzzel klaar? En volgende week puzzelen we verder.
Oh, by the way: ik stem sinds vele jaren PvdA en blijf dat ook doen. Ik ben namelijk niet alleen erg verstandig, maar ook een realist. Natuurlijk ben ik zelf pacifistischer dan de partij en ik vind, anders dan de PvdA (en trouwens ook GroenLinks) het referendum een onbruikbare vorm van democratie.
Dankzij Willem Drees heb ik een staatspensioen, door Joop den Uyl weet ik dat politiek de kunst van het haalbare is. Ik herhaal het nog maar eens.
_______