De boodschap in het NOS Journaal begint omineus: ‘Je zult maar rustig zitten te vissen, en dan gebeurt er dit.’ In beeld komt een idyllische plas zonder zichtbare hengelaar en van links nadert, majestueus als altijd, 450 ton vernuft, een wit met blauw geschilderde Boeing 747 met de vleugels in de stand ‘final’. Het grootste vliegtuig van de Amerikaanse luchtmacht, en het brengt één persoon over die visvijver naar Schiphol, de president van de VS. Het is niets minder dan the greatest show on Earth.
Nederland is in stille verbijstering doordat de Amerikaanse president ons land bezoekt, de Nachtwacht gaat bezichtigen, in Den Haag Putin voor het laatst komt waarschuwen en daarvoor niet alleen dat grote vliegtuig meebrengt maar ook zes helikopters van de Marines en een vlucht gepantserde auto’s. Je kunt daar enkele puntjes bij aanwijzen die wellicht ietwat overdreven zijn, maar om de president zich helemaal senang te laten voelen (hij is in Indonesië opgevoed en moet dat woord kennen – het is trouwens in de verte in betekenis verwant aan ‘gezellig’) mag het wat kosten, zo’n trip, vinden ze in Amerika.
‘Je zult maar rustig zitten te vissen’ is een uitdrukking die in de Nederlandse journalistiek wordt gebruikt om een smalend commentaar op gebeurtenissen in te leiden: wat een aanstellerij, waarom komt Obama niet gewoon met de 777 van Delta Airlines die om 12.00 uur elke dag de wielen aan de grond zet op Schiphol? En dan met een dekselse Amsterdamse taxi naar het Museumplein?
Het antwoord op die vraag luidt ongeveer: daarmee verklaar je waarom Amerika een groot en belangrijk land is en Nederland dus niet. Ik wil ook best nuanceren: de grootheid en belang van de VS zijn natuurlijk wel wat minder dan in de tijd dat het land zijn soldaten naar Europa stuurde om Hitler weg te jagen. Maar niettemin.
Waar was ik? Oh ja, bij Wilders. ‘Je zult maar rustig zitten te vissen…’ Maar dan omgekeerd. De kranten staan er vol mee, met ‘doodlopende straat’, ‘teloorgang’, ‘politiek keert zich af’, ‘leegloop PVV’. Terwijl het juist een verontrustende ontwikkeling is, dat er druppelsgewijs wat gekozen PVV’ers afhaken. Die gaan nu als een soort veenbrand stilletjes het bruine gedachtegoed uitdragen, want ze stappen wel uit de PVV, hun zetels en hun zieke ideeën houden ze natuurlijk gewoon vast, ze omhelzen niet ineens de gedachten van Marx en Engels. (Hoewel daar ook het een en ander tegenin te brengen zou zijn.)
Vanmorgen las ik in de krant dat de Maastrichtse studenten die bij de speech van Obama in Brussel mochten zijn helemaal verpletterd thuiskwamen. En inderdaad, we weten het trouwens al vele jaren, de man kan speechen. Maar wat we van de Kennedyperiode óók weten, dat is dat de speech geschreven wordt door een toespraakschrijver. Obama’s verdienste is dat hij die tekst prachtig voordraagt. Waarin hij ons dan wel aanbeveelt zijn vuile schaliegas te kopen en rustig aanstuurt op een hete oorlog met Rusland.
Na die laatste opmerking moet ik weer aan Kennedy denken, diens ontijdige dood voorkwam dat de Derde Wereldoorlog al begin jaren zestig uitbrak.
Dáár zouden we nu eens wat genuanceerder over moeten denken. Hopelijk moeten we niet heel erg boeten omdat we Obama’s oorlogstaal zo prachtig van dictie vonden – zoals we dat bijna hadden moeten doen na een bevlogen toespraak van JFK, als die weer eens onder de coke en sufgeneukt het woord nam.
Maar dat witblauwe vliegtuig, dat houden we er in. Terwijl we rustig zitten te vissen.
_______