Lara Rense, die al vier jaar vier dagen in de week het Radio 1 Journaal presenteert tussen 6 en 9.30 uur, stopt daarmee op 1 januari, en eerlijk gezegd: ik ben daar niet rouwig om. Ik heb groot respect voor een collega die haar werk zo enig vindt dat ze al vier jaar vóór vier uur in de ochtend naar de studio rijdt. En gelukkig is er ook aanleiding voor begrip dat ze voortaan ook wel weer eens wil slapen als een normaal mens.
Maar.
Er is altijd een maar. Ik heb me al die vier jaar nogal geërgerd aan dat inquisitietoontje van haar, en ook aan een zekere onwetendheid die ik, bij gelegenheid, nog eens op een rijtje zal zetten. Ik noem één voorbeeld: op 27 april 2011 noemde Lara stuifmeel iets dat in pollen zit.
Vanmorgen weer zoiets eigenaardigs. Lara maakt maar nog maar eens melding van de twee Franse journalisten die in koelen bloede zijn doodgeschoten in Mali, en zonder punt of komma volgt daar achteraan… ‘en dat enkele dagen nadat de Nederlandse regering heeft besloten 300 zoveel mensen naar dat gebied te sturen. Hoe veilig is het daar?’
Goede vraag, natuurlijk. En vooral: een overbodige vraag, vooral als je het zo formuleert, alsof het Nederlandse besluit soldaten naar dat Afrikaanse land te sturen de moord op de twee journalisten heeft veroorzaakt.
Nee, de moord op de twee journalisten geeft toch al antwoord op de vraag of het veilig is in Mali? Nee, het is er niet veilig.
En dat is nu juist de reden om er soldaten heen te sturen, en niet om te roepen: oei, het is er veel te onveilig voor onze soldaten.
Als ik het goed heb begrepen gaan ze meewerken aan het veilig maken van de streek. Lara?
_____