Hoe je de lelijkste gebieden van Nederland mooi krijgt.
Zondagmorgen even na acht uur reed ik over de A13, de A20/A15, de A16 en de A59 van Den Haag naar Nijmegen. Ik kom dus nog eens ergens, en de A15 was vanaf Gorinchem richting Nijmegen afgesloten, vandaar de A59.
De lelijkste vergezichten van Nederland liggen daar bij elkaar, al valt over smaak natuurlijk niet te twisten.
Ik verzuim niet de nijlgans te noemen die vlak voor mijn voorruit vliegend de Soestdijksekade in de Residentie overstak – hoeveel kleur wil je hebben, op zondagmorgen.
Op de A13 kreeg ik overzicht: lichtgrijs bewolkt, op twee plekken aan de horizon roze/oranje vlekken, hier en daar lichte nevel. Bij de bocht naar de A20 zag ik de skyline van Rotterdam, meestal een saai geheel van grijsbetonnen palen – maar nu was er die heel licht parelgrijze bewolking met op verschillende plaatsen vlak boven de horizon roze vegen en dat gaf, samen met een lichte nevel, de skyline van Rotterdam iets etherisch, zeg maar: iets moois. Hotel Manhattan, de Nationale Nederlanden, de gebouwen op de Kop van Zuid waren eensgezind zilverig roze/oranje gekleurd, in silhouet tegen zo’n roze/oranje veeg.
Even verder de Van Brienenoordbrug, tegen diezelfde achtergrond, twee grote vogelspinnen broederlijk naast elkaar in dezelfde kleurstelling.
Het water van het Hollands Diep was vloeibaar zilver, de bruggen van de HSL en het gewone spoor hingen er gewichtloos boven, in het zilver wierpen enkele loze vissertjes hun hengeltjes uit over het roerloze water.
Intussen zag ik aan de horizon gedempt grijsgeel een paar wolken van toen nog onbekende herkomst vanuit de dichte nevel omhoog stijgen. Korte tijd later, na de afslag naar de A59, bleek het te gaan om de Amercentrale (ik schat althans dat het die was) van waaruit drie smalle rookkolommen in vriendelijk off white en een brede dampkolom in dezelfce kleur uit een koeltoren loodrecht opstegen en zich mengden met het wolkendek. De schoorstenen leken ook al los te zweven, boven een laag nevel waartegen zwart een strakke rij knotwilgen te zien was.
Daarna was er veel industrie. En Den Bosch. En, o ja, de Waalbrug in Nijmegen, die kennelijk een (hoognodige) schilderbeurt krijgt.
Maar toen was de nevel al een beetje weg en scheen de zon al dat sprookjesachtige, goeddeels roerloze schoons weg.
En ja, op snelweg mag je dus niet stoppen om even die ene geweldige foto te maken, in dit geval waren het er zelfs wel vier of vijf geworden. Want sinds het weekeinde staan langs de snelwegen borden met de mededeling: F, T, M en WA – maar dan met de logo’s van Facebook, Twitter, Mail en WhatsApp – doe je op een P. Een parkeerplaats, dus.
Weet je dat op parkeerplaatsen bij tankstations vrijwel nooit iets van al dat moois te zien is?
Ja logisch, zeg je natuurlijk: als je zit te F,T, M en WA op die P, dan heb je toch geen oog voor enig natuurschoon van welke aard dan ook.
En ik heb het al eerder gezegd: de mooiste foto’s zitten toch in je hoofd.
_______