In Nieuwsuur werd het ook al opgemerkt: het zaaltje waarin de onderhandelaars over het begrotingsakkoord zichzelf om beurten op de borst mochten trommelen leek wel erg veel op dat kamertje waar je na de crematie nog even een bakje pleur en een oud koekje kunt nuttigen, mag constateren dat je dat en dat familielid terecht twintig jaar niet had gezien en opgelucht naar huis kunt, in tegenstelling tot de overledene, die definitief daar moet blijven.
Maar de stemmige sfeer gaf de cameraregie wel de gelegenheid tot één mooi plaatje: Dijsselbloem, Asscher en Rutte in een klassiek shot dat wij, links werkschuw langharig tuig in de jaren zestig boven ons bedje hadden hangen: Marx, Engels en Lenin keurig en profil. De cameraregie van de NOS kende dat plaatje ook, en schoot het dan ook terwijl Arie Slob van de Gristenunie de lof zong van de wijze waarop hijzelf in de bres was gesprongen voor de Bible Belt en de gezinnen, die vroeger nog van het CDA waren geweest. Het verschil was natuurlijk wel dat de drie uitvinders van het socialisme nooit zo braaf op een rijtje hebben gestaan; Marx en Engels misschien wel, maar Lenin was pas 13 toen Marx overleed en 25 toen Engels sneefde.
Ik zag de X-benen van Diederik Samsom intussen steeds verder inzakken, want het is lang staan, als iedereen bezig is de eigen lof te zingen, zeker als je weet dat de mensen in het land kritisch toekijken. Daarom keken ze ook allemaal, zonder enige uitzondering, verbijsterd bij het horen van de diverse betogen – ‘waar heeft die de afgelopen weken gezeten?’, straalden ze uit, de kiezers moeten vooral niet denken dat ze zich naïef en door wie dan ook geslachtelijk hebben laten benaderen op de plaats waar de zon niet schijnt.
Over het resultaat zwijg ik maar, nou ja, behalve dan dat iedereen er gisteravond weer smalend overheen viel: het was weer eens drie keer niks. Ik blijf bij het standpunt dat je toch wát moet en ik vermoed dat er nu wel degelijk iets te regeren valt voor Rutte 2, een kabinet dat mijn voorkeur niet heeft. Maar ik besef dat het iets te maken heeft met democratie: je krijgt nooit helemaal je zin. Gelukkig maar, want anders krijg je toestanden zoals in Azerbeidzjan, waar president Ilham Alijev al bekend liet maken de presidentsverkiezingen gewonnen te hebben voordat zijn onderdanen zelfs maar gestemd hadden. Dat risico lopen we alleen als G. Wilders aan de macht komt. Dictatortje, hoor.
Waar overigens de zon, zij het in de vorm van felle studioverlichting, wel scheen, dat was tussen de billen van een rugbyteam dat gisteravond ter promotie van zijn kalender voor het jaar 2014 in zijn blote toges de studio van DWDD bevolkte, een novum en nieuw hoogtepunt in de geschiedenis van de Nederlandse televisie.
Waarbij meteen ook het onomstotelijk bewijs werd geleverd dat blote mannenbillen, inzonderheid die van iets te dikke heren en in overdonderenden getale, erg aandoenlijk en weerloos blijken.
Een feit dat ik de mannenbroeders in kabinet en Kamer ter vrome overweging mee zou willen geven op hun verdere barre tocht, de Hollandse winter in.
________