De dressuurwereld is zich kapotgeschrokken. Ik citeer ook maar even de radio, vanmorgen en als excuus voor slordig citeren kan ik aanvoeren dat ik nog half sliep.
Het is niet helemaal nieuw.
Vorig jaar overleed hier in het dorp een man op 97-jarige leeftijd. Tot kort daarvoor was hij lid geweest van de schutterij, de harmonie, het kerkbestuur, de gymnastiekvereniging en de tennisclub, hij was nog steeds lid in de Orde van Oranje Nassau en van Sint Sylvester, van de kaartclub en van de KVP.
Erelid, natuurlijk: hij was al jaren zo dement als een deur.
Absolute verbijstering maakte zich meester van de dorpsgemeenschap. Drommen vrouwen vielen elkaar snikkend in de armen, een aantal mannen kreeg acuut ademnood, de mensen verdrongen elkaar voor de microfoon van de lokale radio en televisie om hun geschoktheid te luchten. Hoe was het mogelijk, een man midden in het leven en dan dit. ‘Volkomen onverwacht overleden’, stond er in de twintig overlijdensadvertenties in de krant.
Die krant deed er nog een schepje bovenop door te berichten dat de oude grijs een ware steun voor de gemeenschap was geweest en dat het moeilijk zou zijn deze slag te boven te komen.
Het was dat hij in een gewone straat woonde en niet langs de snelweg, anders had op de plek des onheils binnen de kortste keren een teddybeer gelegen, een bosje bloemen in het plastic van het tankstation en een kruis met de tekst ‘Waarom jij?’
Maar dan toch: de dressuurwereld. Verbijsterd door het bericht dat Bonfire ‘overleden’ is. Dieren gaan tegenwoordig niet meer gewoon dood, zij overlijden. Bonfire is afgemaakt, uit zijn lijden verlost, hoe zeg je dat. Nee: Ankie van Grunsven had hem laten inslapen. Het dier was dertig jaar oud, in mensenleeftijd omgerekend honderdvijftig jaar, en toch was de dressuurwereld, mitsgaders, neem ik aan, Ankie zelf, totaal verbijsterd en vol ongeloof.
Wie of wat is Bonfire? Bonfire was een paard dat ongelukkig genoeg in handen was gevallen van mensen die er geen been in zien een dier zodanig af te richten dat het op de maat van muziek voor-, en achteruit en links en rechts opzij hupst met hoog opgetrokken poten, sorry: benen, met in het zadel een onmogelijk opgedofte mevrouw die daar zo te zien maar zit, maar uiteindelijk wel de gouden medaille mee naar huis nam. Bonfire kreeg een extra winterpeen.
En dat alles in plaats van te doen wat een paard van nature doet: als lid van een fikse kudde door de steppe galopperen, als het kan op de vlucht voor wolven en lynxen – daar word je nooit dertig jaar, maar je hebt wel de meest natuurlijke lol van je leven: je kapotschrikken van zo ongeveer alles, en in het bijzonder van de muziek uit het bejaardencafé waarop je een kür kunt eh, heet dat dansen?
Rond de eeuwwisseling werd Bonfire afgedankt en ging Anky het doen met Salinero. Die inmiddels ook alweer afgedankt is.
Wij treuren om Bonfire, een dier dat de Olympische Spelen won en niet de medaille kreeg.
_____