Een goed bewaard geheim, dat ik nu even ga onthullen: een van de meest bekende lange-afstandswandelpaden van Europa, het kustpad van de Cinque Terre in de Ligurische provincie La Spezia in Italië, is al een hele tijd voor een groot deel onbewandelbaar. Met name het stuk tussen Corniglia en Riomaggiore kan al een tijdje niet worden gebruikt. Dat is trouwens met meest bewandelde stuk: het heet de Via dell’Amore en is al jaren het reisdoel van verliefde stelletjes die ergens aan een hek langs die route een hangslotje bevestigen.
Ik heb al eerder geschreven dat dagelijks hele troepen wandelaars, geleid door een gids, in Levanto het eerste deel van het kustpad bestijgen, onderweg naar Monterosso, een van de ‘vijf dorpen’, de Cinque Terre dus. Hier moet worden opgemerkt dat het deel van Levanto naar Monterosso formeel geen onderdeel is van het kustpad, al is het wel een kustpad, voor een belangrijk deel trouwens vrijwel onbegaanbaar omdat het totaal niet onderhouden wordt en geteisterd is en wordt door bosbrand, storm- en regenschade.
Hoe dat dan gaat met die troepen wandelaars, dat weet ik natuurlijk niet. Die sjouwen dat hele eind van Levanto via Monterosso naar Vernazza en Corniglia en worden daar tegengehouden: het verdere pad is te onveilig, staat er op de wegversperring. Draait de gids daar quasi stomverbaasd om en zegt: ‘Mensen, ik wist dit ook niet, maar we moeten terug’?
De versperring is er al maanden, en vanuit Manarola is te zien waarom de weg versperd is: op diverse plaatsen is het pad verdwenen door aardverschuivingen.
De geroutineerde wandelaar zal er vrijwel zeker goed langs kunnen, die heeft wel voor heter vuren gestaan, maar de autoriteiten denken, vermoedelijk niet geheel ten onrechte, dat grote groepen stuntelende gelegenheidswandelaars geheel andere koek zijn, en geregeld van grote hoogte in de Middellandse Zee plonsende Japanners en Amerikanen, dat zou de reputatie van Il Parco Nazionale delle Cinque Terre geen goed doen, natuurlijk.
Wat overblijft, dat is dat je de harde feiten aan geen enkele grote klok ziet hangen. Zelfs in het kantoor van het Parco bij het begin van de Via dell’Amore, in de gemeente Manarola, waar ik, na aankomst met de trein uit Levanto, een toegangskaartje voor het park wil kopen, zegt de beambte aldaar: ‘is voor de Via dell’Amore niet nodig.’ Twintig meter achter haar staat het hek dat meedeelt dat de Via afgesloten is, ‘wegens langdurige werkzaamheden in verband met de veiligheid van de wandelaar’. Ze had dus ook kunnen zeggen:’ je kunt niet verder en terug ook niet’, naar Corniglia dus, waardoor je niet veel anders rest dan lekker te gaan lunchen en dan de trein terug naar Levanto te nemen.
Op zich een overzichtelijke verandering van het programma. Terzijde: de lunch bestond uit een uitstekende antipasto di mare, gevolgd door een smakelijk bordje Trofie al pesto. Pesto waaraan in dit geval toegevoegd sperziebonen en aardappelen. Over de authenticiteit van deze toevoeging bestaan verschillende opvattingen, waarover later wellicht meer.
En o ja: het wemelt in de bergen en bossen tussen Levanto en Riomaggiore en verder naar Porto Venere van de andere wandelpaden, die gewoon toegankelijk zijn.
Maar ja, dat zijn gewoon boswandelingen zonder veel uitzicht op de zee, en dat is toch de voornaamste attractie van de Cinque Terre.
________