Het zal jullie niet veel zeggen, de meeste van jullie hebben nog nooit van de Cinque Terre gehoord, en jaren geleden had ik zelfs de stille hoop dat ook zo te kunnen houden: Wat heeft het voor zin heel Nederland naar die vijf aardige vissersdorpjes te lokken als je ze daarmee grondig voor jezelf verpest? Maar het heeft uiteraard niet geholpen, de VVV’s van de vijf plaatsen (plus die van een aantal omringende plaatsen zoals Levanto) hebben zich in die ruim twintig jaar dat we geregeld de Cinque Terre bezochten niet onbetuigd gelaten en elke kans op propaganda voor hun schoonheden aangegrepen.
Waardoor je nu op de stations van Trenitalia tussen de dorpen omver wordt gelopen of geplet tussen de horden van over de hele wereld die dringend de wandelroute langs de kust willen lopen met enorme rugzakken om (alsof het in de dorpen die je passeert niet stikt van de restaurants in alle prijsklassen) en met de meest overbodige instrumenten op uitgerekend deze route, die voor een belangrijk deel bestaat uit klimmen en klauteren en traplopen, te weten de Nordic Walkingstokken.
De meeste ondernemers in de dorpen praten er liever niet over, maar ze zijn net klaar met de gevolgen van een geweldige ramp die de hele regio trof op 25 oktober 2011, toen eindeloze slagregens ervoor zorgden dat een deel van de heuvels die boven de dorpen uittorenen samen met die overvloed aan regen zich een weg baande door de dorpen en alles verwoestte op zijn weg. Op Youtube zijn daar nog de bewijzen van te vinden.
In Monterosso, een van de getroffen plaatsen, is er niets meer van te zien, op het eerste gezicht. Maar de kenner ziet meteen dar de witte parasols boven het terras van restaurant Ciak vervangen zijn door groene. Op de muur van de kerk tegenover het terras is te lezen dat ‘tot hier’ het water stond tijdens de alluvione , de overstroming van 2011, een kleine drie meter boven het wegdek. Als je verder kijkt zie je dat in het wegdek boven de overkluiste beek, die dwars door het dorp loopt en die tijdens het noodweer al het water en modder niet aankon, op veel plaatsen enorme roosters zijn aangebracht waardoor het water bij een volgende gelegenheid alsnog onder de grond verder kan naar zee.
Een enkel restaurant heeft aan de muur een foto hangen van het water in de eetzaal, maar je moet het lot niet beschrieën, heet het geloof ik, vindt verder iedereen en het is dus business as usual.
Intussen hoopt iedereen dat het eens maar nooit weer was.
Hoewel er weinig is gedaan om de oorzaken een beetje weg te nemen: jarenlange onverantwoorde bouwwerkzaamheden op de berghellingen en hevige regen door de opwarming van het klimaat.
We zien wel, zei een restaurateur me vandaag. Hij bedoelde: als we maar genoeg hulp uit Rome krijgen, dan ruimen we de rotzooi nog wel een keer op.
________