Net als iedereen kijk ik met verbijstering maar vooral vol onbegrip naar de wederwaardigheden van de patroonheilige van gehaaide ondernemers: Silvio Berlusconi. Met genoegen aanschouwde ik zijn reactie op de beslissing van het Hof van Cassatie, dat het jarenlange proces wegens belastingontduiking tegen hem geheel volgens de regels was verlopen en dat het vonnis: vier jaar gevangenisstraf, door het Hof van Appèl in Milaan uitgevoerd zal moeten worden. Berlusconi zag er voor het eerst aangeslagen uit. Hij kwam niet verder dan de bekende frasen over zijn toewijding aan het vaderland en de verdorvenheid van de rechterlijke macht. Zijn aanhangers volgden zijn voorbeeld en dropen met strakke gezichten af.
Een van zijn Kamerleden zei het eenvoudiger dan de baas zelf: ‘Deze man heeft in zijn leven negen miljard aan belasting afgedragen aan de staat, mag hij dan ook eens een keertje wat terug doen?’ Een opmerking die ons, rechtschapen belastingbetalers, eigenaardig in de oren klinkt, maar Italianen niet; die zijn sinds jaar en dag gewoon om geregeld een en ander terug te doen, en de meeste hebben daar absoluut geen negen miljard voor afgedragen. Menig slimmerik heeft nog nooit een cent afgedragen, en menigeen in Italië zal ook wel twijfelen aan die negen miljard van Berlusconi. Zo stom zal Il Cavaliere toch niet geweest zijn?
De omhaal van juridische termen waarmee de opperrechter het vonnis uitsprak werd nog net niet geëvenaard door de toespraak van de leider van de Democratische Partij. Voor hem is het heel vervelend dat zijn partij deelneemt aan een regering waarin ook het Volk van de Vrijheid zit, de partij van Berlusconi. Hij begrijpt wel dat je met een veroordeelde belastingontduiker niet verder kunt regeren, maar hij wil en moet wel dóórregeren, anders stort het land definitief in de afgrond. Vandaar dat hij in een gecompliceerde tirade meedeelde een afwachtende houding aan te nemen ten aanzien van de dingen die komen gaan.
Menigeen zal trouwens zeggen: speelt zich een en ander al niet af op de bodem van die afgrond? En wijst daarbij op wat het geteisem van de Lega Nord zich allemaal veroorlooft ten aanzien van de huidige minister van onderwijs Cécile Kyenge. Zij is geboren in wat nu de Democratische Republiek Congo heet en dat is voor de aanhangers van de Lega Nord aanleiding om oerwoudgeluiden te maken als de minister in het openbaar treedt, en haar met bananen te bekogelen. Zij is ook voor geen kleintje vervaard en noemt dat laatste ‘verspilling van voedsel’ en het schijnt dat de Italiaanse justitie wel degelijk onderzoekt of er iemand te vervolgen valt wegens dit krasse staaltje van racisme.
Over dat laatste mogen wij in Nederland intussen zelf niet erg verbaasd zijn, want wij laten ook dergelijk optreden als dat van de Lega Nord, maar dan in de voetbalstadions, volledig onbestraft. En ook op straat wordt er openlijk racistisch gepraat zonder dat iemand ingrijpt. Ja maar, roepen jullie terug, de Lega Nord heeft in regeringen van Berlusconi gezeten en daar zat ook de Alleanza Nazionale in, de opvolger van de partij van Mussolini, en leverde zelfs een tijdlang de vicepremier.
Gelukkig hebben wij ook dat tijdig ingehaald, door middel van de gedoogconstructie van de vorige regering.
Maar hoe dan ook: ongetwijfeld lopen in Nederland bandieten van het kaliber van Berlusconi rond, maar die zijn tot nu toe zo slim genoeg geweest zich niet te laten pakken.
Het kan natuurlijk ook zijn dat de justitie in het complot zit. Zou kunnen. Alles kan.
______