Op Twitter vanmorgen een heerlijk onderwerp: het gedrag van mannetjes op hele dure racefietsen die met hun koddige kinderkleertjes gratis reclame maken voor een bank of een ijscoboer, een beetje typische helm op de kop en vooral bezig met terreur tegen de overige weggebruikers.
Ik word nog wel eens schuimbekkend wakker van een incident dat mij een vijftiental jaren geleden overkwam in de duinen bij Wassenaar. Daar loopt een fietspad (zoals ook elders langs de kust) dat helaas gedacht is als tweebaans weg, waarbij je dus moet letten op tegenliggers.
Zelfs de normale fietser blijkt daar nogal gedachteloos in het zadel te zitten zodat je herhaaldelijk bijna in frontale botsing komt met een wielrijder die tijdens het rijden meer aandacht heeft voor de blauwe lucht, de mooie meiden op andere fietsen en ook overigens voor alles dat groeit en bloeit en waar hij langs komt. Bellen helpt niet, schreeuwen gelukkig vaak wel.
Op die bewuste zondagmorgen fietste ik met echtgenote en kroost door de duinen bij Wassenaar. Ik reed waakzaam voorop, teneinde de mijnen te beschermen tegen de tegenliggers, toen ik op enige afstand een massa in van die kleurige pakjes gestoken mannen op racefietsen ontwaarde. Het duurde nauwelijks enkele seconden of ik voelde een harde duw en viel met fiets en al in het plaatselijk struikgewas, dat bestond uit prachtig bloeiende duindoorns. Ik zag nog net hoe de dader boos omkeek en toen bijna zelf tegen een tegenligger botste. Mijn nazaten hadden het allemaal zien gebeuren en waren zelf de berm ingeschoten.
Onderwijl passeerde mij een walgelijk stinkende vlaag lucht, van de troep waarmede de heren zich hadden ingewreven; met aerodynamisch oogmerk wellicht, of anders om eens lekker aan elkaar te kunnen zitten, vóór het mannelijk fietsen, in die fleurige kleuterpakjes.
Ik hield aan dat incident een gruwelijke haat tegen de primitieve leeghoofden over, die op de openbare weg niet de Ronde van Nederland of die van Boxmeer fietsen, nee, die serieus denken dat ze bezig zijn aan een etappe van de Tour de France en dat de andere weggebruikers dat niet alleen moeten begrijpen, maar ook ontzag voor moeten kunnen opbrengen.
Hetgeen uiteraard uitgesloten is. Het is druk op de weg, met uitzondering wellicht van de nachtelijke uren. In het autoverkeer wordt het (door de meeste mensen) als normaal beschouwd dat je je snelheid en je gedrag aanpast aan het overige op dat moment aanwezige verkeer. Dat moet de fietser die zijn buik wil wegfietsen ook begrijpen en doen. Het kan niet simpeler.
En o ja, die geweldige halfgoden van het rijwiel moeten ook gewoon fietsverlichting en een fietsbel hebben.
Maar ik weet het: toen de Europese Unie voorstelde het geluid van motorfietsen te reduceren tot dat van automobielen, was het huis te klein, en vreesde de motorbranche dat de verkoop van motorrijwielen door die maatregel tot een minimum zou worden teruggebracht. Een motor heb je namelijk voor de herrie die je ermee kunt maken. En een racefiets is niks, met een bel en verlichting.
Ik heb het al vaker gezegd: we zijn ontzettend weinig opgeschoten sinds het Stenen Tijdperk.
__________