Curieus bericht: een Britse mevrouw beklaagt zich er bij de redactie van een krant over dat heel toevallig zowel haar huwelijk als haar bevalling waren verpest doordat beide samenvielen met huwelijk en bevalling van Kate & William. Zij had liever zelf in de schijnwerpers van driehonderd tv-camera’s gestaan, denk ik. Mens & Hobby, een ijzersterk format.
Kate en William waren natuurlijk niet haar buren, maar de hertog en de hertogin van Cambridge die over een tijdje, over een lange tijd, wel eens op de troon van perfide Albion terecht zouden kunnen komen, al moeten we er vanuit gaan dat Elizabeth 115 jaar wordt, dat is nog zo’n dertig jaar, en dat zij zal worden opgevolgd door Charles, dan een eind in de negentig, die het nog wel twintig jaar kan volhouden, waarna hij wordt opgevolgd door zijn zoon die dan ook al tachtig is geweest.
Gezien de ontwikkeling in de medische wetenschap zal William het daarna volhouden tot hij 125 jaar is, en dan is de gisteren geboren telg inmiddels zelf ook wel ongeveer honderd jaar. Ik geef uiteraard geen garantie op het rekenwerk en al helemaal niet op eventueel optredende gezondheidkundige calamiteiten of wijzigende politieke verhoudingen. Noem het een royalistisch paradigma.
Ik zag zondag een demonstrant in Brussel, die een bord omhoog hield met de tekst: Sire, gefeliciteerd met uw verkiezing, en dan dat laatste woord doorgestreept en vervangen door ‘afkomst’. Vlaanderen is republikeins, dat is wel duidelijk, en Wallonië royaliste. Walen dromen natuurlijk van een Roi Soleil, hoewel le Roi Philippe voorlopig niet veel meer belooft dan Quelque éclarcies, avec rares averses, localement orageuses – de echte populariteit heeft hij overgedaan aan zijn echtgenote. Al kan hij wel heel schattig roepen: Lève Belzje.
Intussen neemt The Guardian in Engeland alvast een voorschotje op een andere uitkomst, door zijn website te voorzien van een knopje waardoor je in plaats van het nieuws over Kate en William berichten krijgt over violent thunderstorms and floodings die het antwoord van de hemel vormden op de geboorte van een nieuwe toekomstige paus van de Anglicaanse kerk – want dat vergeten wij wel eens, dat Willem-Alexander dan de waterkoning mag zijn, de koning van Engeland is tevens een soort paus. En Philippe, Filip, Flupke is opperbevelhebber van de strijdkrachten. Willem (‘Ik bin gewaun Willim’) mag lintjes doorknippen.
Overigens kan de Guardian van vanmorgen niet nalaten ook op de republikeinse pagina de enquête te zetten over de kennis van de gemiddelde Brit van de namen van eerdere koninklijke nakomelingen. En op de royalistische versie van de krant staat een leuk stukje, met een markant cijfer: weliswaar zal de nieuwgeborene, als hij een gewone Brit was, een levensverwachting hebben van nog net geen tachtig jaar, gedegen historisch onderzoek onthult dat een lid van de Koninklijke Familie daar op zijn gemakje een kleine vijftien jaar bij doet.
Dus, zoals ik al zei: als alles blijft zoals het nu is, zitten we nog héél lang opgescheept met de Windsors. Nou ja, wij niet, de Britten. En The Guardian. Dat knopje blijft nog wel even, denk ik, ook na de komkommertijd.
Minstens zo lang als met de Anglicaanse kerk. Want als de tekenen uit Brazilië ons niet bedriegen, dan zitten we binnenkort weer helemaal opgescheept met echte godsdienst: wonderbaarlijke genezingen van kanker en aids, succesvolle uitdrijvingen van d’n duivel en zingende fraters, al of niet uit Schin op Geul.
Zo voldoende ongerijmdheden overhoop gehaald?
Mooi zo.