Het is met lichte tegenzin dat ik de pen ter hand neem om een manifest aangaande de korte herenbroek op te stellen. Maar het zien van de nevenstaande foto hielp me over de drempel. De foto toont weliswaar van alles, maar geen korte herenbroek, maar daar gaat het hier niet om. Het uitgangspunt is: Nederland raakt massaal de schaamte voorbij wanneer de buitentemperatuur boven de 25 graden Celsius stijgt, en al helemaal als de ‘hitte’ enkele dagen aanhoudt.
Onder die weersomstandigheden gaat men namelijk uit de kleren. En hoewel ik de eerste nog moet tegenkomen die besloten heeft geheel en al in de blote toges de openbaarheid te trotseren, gaan we toch dicht langs het randje, zoals de foto ook aantoont: de man in kwestie is ‘gehuld’ in een onderbroek, zwarte sokken en rare schoenen met dikke zolen. Op de rugzak naast hem zien we iets kleurigs, wellicht is dat een T-shirt, dat hij achter de hand houdt voor het geval het zelfs hemzelf te bar wordt.
Voor de rest heeft hij een licht embonpoint, heel normaal tegenwoordig, en die unverfroren blik in de ogen die je er toch nog wel nodig hebt wanneer je aldus gekleed plaats neemt op het plakkerige kunstleder van de tweede klasse der NS. Terzijde: veel twitteraars die op de foto reageerden, benadrukten vooral dat laatste: dat je zomaar, niet beschermd door enige kleding, plaatsneemt op een bank waar de hemel mogen weten wie met zijn onzegbare gestalte ook al heeft gezeten. En de boel heeft bezoedeld.
Je weet het trouwens nooit helemaal zeker: misschien loopt de man er altijd zo bij, winter en zomer? Op de krant hadden wij vroeger een correspondent die ik nooit anders gezien heb dan in korte broek, met opvallend wijde pijpen zodat de vrieskou onbelemmerd zijn familiekapitaal kon bereiken.
Na deze enorm lange omweg kom ik toch terecht bij de korte herenbroek.
Men moet wel over een maag- en darmstelsel van gewapend beton beschikken, zoals ik gelukkig, om niet over de nek te gaan bij het aanschouwen van klap-, klets- en klotskuiten, al of niet vastgegroeid aan X- of O-benen en onder knobbel- en bultknieën. Benen die idealiter felwit van kleur zijn en voorzien van een weelderige beharing in diverse kleuren, als daar zijn het echte schaamhaar-rossig, stug blond en min of meer roetzwart. Het geheel wordt vaak gecompleteerd door blote voeten in van die afzichtelijke watersandalen, en nog mooier: die sandalen, maar dan daarin zwarte of zelfs witte, beige, blauwe of rode sokken.
Om elk misverstand de kop in te drukken omtrent de nationaliteit van de betrokkene, is minstens de helft van de benen in de openbare ruimte voorzien van tatoeages, waarvan ik de beschrijving achterwege zal laten. Niet alleen omdat dit stukje daardoor anders te lang zou worden, maar vooral omdat u het genre wel kent zo langzamerhand, en u straks nog gewoon moet kunnen eten.
Dat geeft mij ruimte om de dameskant van de rampspoed te belichten. Mij hoor je niet over mooie gladde, lange benen van meisjes in de aanvallige leeftijd die door het winkelcentrum paraderen in een ultrakort rokje of broekje.
Helaas laten ook (veel) oudere dames zich verleiden om iets dergelijks aan te trekken, waarbij niet alleen verontrustend veel tatoeages te voorschijn komen, maar ook benen van een vormgeving, het is zonde dat ik het zeg, die vaak ook de geraffineerd vermomde travestiet verraden: pezige, iets te laag hangende kuiten op naar verhouding te korte onderbenen, uiteraard ook krijtwit met soms van die spectaculaire blauwe aderen.
Er is, kortom, nog veel werk aan de winkel, voor de evolutie, wil de mensch kunnen tippen aan de doodshoofdaapjes.
______