And the Mountains Echoed – een titel die zinspeelt op een Engels gedicht en die in het boek als zodanig niet genoemd wordt – van Khaled Hosseini stelt me enigszins voor een raadsel. Het is een met meesterhand verteld relaas over een familie van het Afghaanse platteland die door eigen optreden maar ook door de elkaar opvolgende oorlogen in het land uiteengeslagen raakt maar waarvan de leden altijd minstens de herinnering aan elkaar blijven houden en ook naar elkaars aanwezigheid blijven verlangen.
Het boek geeft een scherp beeld van de tegenstelling tussen het armzalige leven van de mensen op het Afghaanse platteland, vol ontzag voor alles dat ze niet kennen, strikt levend volgens eeuwenoude tradities, en het leven in Kaboel, niet alleen in de jaren veertig en vijftig, toen de stad al behoorlijk mondain was, maar vooral na het verjagen van de Taliban en de komst van allerlei ontwikkelingswerkers en andere hulpverleners.
Khaled’s romanfiguur Markos Varvaris is er een van, zijn prominente aanwezigheid in het boek stelt me voor een raadsel. Zie verder Boek & Film