Sinds jaar en dag word ik getroffen door de alleropzichtigste boekhoudtruc ter wereld. Namelijk: de manier waarop je de kosten van een aankoop of activiteit zo hoog opvoert dat iedereen het met je eens is: dat doen we dus niet, of in ieder geval nooit meer.
Ik noem als voorbeeld: de oorlog in Irak. Die had natuurlijk nooit gevoerd moeten worden, maar dat is achteraf praten. Als een belangrijke reden waarom die oorlog eigenlijk wel erg gewaagd was, wordt genoemd: het enorme bedrag aan dollars dat de oorlog Amerika gekost heeft. De miljarden vliegen je om de oren. Maar zou dat geld dan niet uitgegeven zijn als de oorlog niet gevoerd was? Volgens mij kost het erop na houden van een groot invasieleger op zich al een enorm bedrag, of je er nu die invasie mee uitvoert of niet. Het leger, dat is vooral: personeelskosten. En ik geef toe, dat heen en weer vliegen en varen tussen Amerika en Irak heeft ook wat extra’s gekost. En al die munitie dan? Denk maar niet dat een strijdmacht die er een beetje geoefend bij wil liggen tijdens oefeningen alleen maar pief paf poef roept: in vredestijd wordt ook veel munitie verschoten.
En die oorlog heeft de Amerikaanse economie veel geld opgeleverd, maar dan wordt het verhaal ingewikkelder dan ik bedoelde.
Dichter bij huis: politieoptreden bij sportevenementen – een mooi eufemisme voor ‘de ME laten matten met het oproer’ – kost ook al vele miljoenen, vooral door de personeelskosten. Maar die agenten worden óók betaald als ze op zondag niet de straat op hoeven en bijvoorbeeld thuis naar het voetballen op tv zitten te kijken. Misschien krijgen ze bij optreden gevarengeld of zoiets, maar dat loopt dan weer niet in de miljoenen. Waarmee ik trouwens niet wil zeggen dat de voetbalclubs niet zelf hun verdediging tegen het voetbaltuig zouden moeten organiseren en financieren.
Dichter bij huis: sinds een jaar of twaalf is de provincie Limburg bezeten van een wegenbouwproject, genaamd Buitenring Parkstad Limburg, een stuk autoweg van 26 kilometer dwars door dichtbevolkt gebied en door natuurgebieden. Die weg kost inmiddels tegen de 500 miljoen euro. Het gaat er intussen op lijken dat de aanleg van de weg helemaal van de baan gaat en daarom heeft de provincie alvast uitgerekend wat dat zou kosten: 170 miljoen euro.
Welke kosten zijn dat? De kosten die gemaakt zijn om de weg te ontwerpen – maar dat werd gedaan door ambtenaren die toch al in dienst waren en betaald moesten worden; daarnaast kosten van aankoop van te slopen woningen en terreinen waar de weg doorheen zou lopen, Zo ongeveer peanuts. Het wonderlijkste onderdeel van die 170 miljoen zijn de miljoenen die naar de aannemer gaan die voor de aanleg was aangetrokken – en die dus zo ongeveer geen poot heeft hoeven uitsteken.
Dus kort samengevat: het grootste deel van die 170 miljoen kun je niet niet meer uitgeven omdat die al lang zijn omgezet in boterhammen, onderbroeken en vakanties. Het bedrag dat de aannemer contractueel opstrijkt, is hoe dan ook verloren.
Misschien kun je eens laten nagaan wie ter verantwoording geroepen kan worden voor het aangaan van dat wurgcontract. En wie ten provinciehuize daarvan profiteert.
Officieren van Justitie worden óók betaald wanneer ze niet onderzoeken hoe dat toch zat met zo’n contract.
Mooie oefening in onderzoek van corruptie.
Eigenlijk is alles gratis.
_______