Van treintechniek weet ik nagenoeg niks, maar ik las ergens dat de inspecties van de Fyratreinen meer dan tweeduizend ‘aandachtspunten’ opleverden. Dat is veel en zo’n trein zou ik niet kopen. Want de vraag is natuurlijk: waarom hebben jullie dat niet eerder gezien? Dat je twee of drie puntjes over het hoofd ziet: moet kunnen. Maar meer dan tweeduizend?
Ik bedoel, het ging toch niet zo: ‘Ha, dottore Rossi, hoe is het bij AnsaldoBreda? Laat ik nou gedacht hebben dat jullie in Breda zaten? Ik dacht nog: lekker vlak bij onze eigen HSL, je kunt als het ware die treinen direct op de rails bouwen. Maar in Italië, dat is natuurlijk nog veel leuker.’
Enfin, gezellig gesprek, de jolige NS’er regelt nog even dat het Journaal de verkeerde Fyratrein laat zien, om te tonen dat wij er ook geen verstand van hebben, en vertrekt dan naar Pistoia in Italië waar hij ontvangen wordt met een lekkere spritz en een pasta met meatballs – ze weten in Italië wat Hollanders lekker vinden. De NS’er schrikt wel even van de rare hondenkop van de treinen, maar hij klopt er eens op, mompelt: beter laat dan nooit, zet zijn handtekening onder de oplevering en gaat naar huis.
Daar aangekomen roept hij ‘Pico bello! Alles paletti! En stapt in de Audi om zich bij zijn gezin te voegen. Waar de pasta met meatballs al dampend op tafel staat.
Je zou dus niet verwachten dat het zo gaat. Eerder dit:
‘Salve, dottore Rossi. Mooi dat de treinen eindelijk klaar zijn. We komen met een ploegje van vijfentwintig doorgewinterde technici naar Italië; nee, we kamperen gewoon ergens en eten hebben we zelf ook bij ons. Degelijke knullen, die moeten die buitenlandse hap met knoflook en olijfolie niet. En dan schat ik het op een weekje, of twee, waarin we die treinen van jullie eens grondig doornemen, voor we ze accepteren. U hebt veel en grote klanten, maar ook hoor ik wel klachten. Duzzz. Ja, ik dacht wel dat u mijn voorstel prima zou vinden. Prima di lusso, hahahaha!’
Maar het blijkt dus gewoon wel de eerste mogelijkheid te zijn geweest.
Blijft de vraag: waarom AnsaldoBreda die treinen zo krakkemikkig heeft afgeleverd. Nog het meest doet het denken aan een volledig uit de hand gelopen grap.
En ondertussen: de eerste V250 was al in 2009 in Nederland, wat is er de afgelopen vier jaar gebeurd? Heeft de NS er in aanbidding voor gelegen? In plaats van eens hard te gaan rijden, sneeuw zat geweest in die tijd, hier en en daar eens aan een kabeltje te trekken, of dat wel goed vast zit, bodemplaten losgeschroefd en dergelijke, ik hoef het jullie niet te vertellen, jullie lezen ook de krant.
Maar nee, met de inmiddels afgeleverde treinen van de Italiaanse firma, over dewelke de afgelopen jaren inderdaad wel enige, laten we zeggen : gemengde berichten de ronde hebben gedaan, is de NS in december meteen onder extreme weersomstandigheden de dienstregeling gaan rijden. Met opgemeld resultaat.
Wie overigens de website van AnsaldoBreda bekijkt ziet dat het bedrijf óók een lange rij cliënten heeft van wie je nooit wat hoort. Het regent bestellingen en in april is de eerste Freccia Rossa 1000 gereedgekomen die in 2014 tussen Rome en Milaan gaat rijden met 360 en later 400 km/u.
Blijft toch de prangende vraag: wie is hier nu gekke Henkie?