Al een tijdje was ik van plan mijn licht eens te laten schijnen op de herenkapsalon Schorem in Rotterdam.
Dat houdt verband met het feit dat ik een tijdje geleden weer ben bekeerd tot de lokale herenkapsalon na jarenlang vele boeken te hebben uitgelezen in een gemengde kapsalon, ja, uitgelezen, omdat de desbetreffende dames wel vijf of zes uur nodig hebben om te kunnen stellen dat hun haar goed zit, en de meeste echt mannen slechts willen: ‘Ja, ik heb het haar zelf net gewassen, denk je dat ik me hier met vet haar zou presenteren? Beetje opknippen ja, vooral de nek uitscheren, nee daar ook maar een beetje korter, geen gelazer in neus en oren, geen lotsjonnetje, geen friksjonnetje en al helemaal geen sjel, nee en ik hoef het ook van achteren niet te bewonderen, als jij denkt dat je je werk goed hebt gedaan vind ik het ook prima en tot over zes weken maar weer.’ En dat dan voor een euro of vijftien want het leven en de benzine zijn al duur genoeg.
Openhartig als ik ben wil ik best toegeven dat de aanwezigheid van een fraai vormgegeven kapster geregeld mede aanleiding was om de gemengde salon te frequenteren, en dan ging het in vredesnaam maar weer over de vakantie op de skipiste waar ik nog niet dood gevonden zou willen worden.
Een man heeft zo zijn gevoelens.
Maar de kapsalon in Rotterdam, die trekt mij wel aan als de ultieme (dat woord!) herenkapsalon, ook al omdat je daar met het scheermes geschoren wordt. (zodat het woord gestand wordt gedaan en in beeld wordt gebracht: ‘Wie geschoren wordt, moet stilzitten.’)
Maar die snorren en baarden, bolhoeden en petjes en vooral de tatoeages doen mij toch terugschrikken, en toen ik daarna kennis nam van de website van de firma, drong het tot me door dat we hier van doen hadden met een tableau vivant, nu eens niet van de Nachtwacht maar van een negentiende-eeuwse kapperszaak in New York of zoiets en dat is me dan toch weer te veel een toneelstukje. Met bijpassende tarieven, exclusief vermakelijkheidsbelasting.
Ik geef toe dat ik gaarne eens een herenkapperszaak zou bezoeken waar gezongen wordt, maar nodig is het niet.
Waar ik eigenlijk ten diepste naar verlang is elke morgen om stipt acht uur plaats te nemen in een echte kappersstoel, ten einde perfect te worden geschoren, zodat de five o’clock shadow ook uitblijft, hoewel ik natuurlijk lang dat blauwzwarte haar niet meer heb. Helaas heeft mijn herenkapper daar onvoldoende klandizie voor.
Maar ach, het voornaamste is: je loopt binnen en wordt direct geholpen.
Er werken trouwens ook een paar dames.
Maar daarover wellicht een andere keer.
________