O ja, Zuiderlucht. Zegt de meeste van mijn lezertjes, schat ik, weinig of niets. Zuiderlucht is een gratis blad dat in het Zuiden van Limburg wordt gemaakt over kunst en cultuur in een zeer brede zin van het woord. Het wordt verspreid via het culturele leven van de regio, dat naar bekend verhoudingsgewijs levendig is, zeker gezien de hoeveelheid aanwezig platteland waar kunst en cultuur niet altijd even welig tieren – en telig wieren doet het al helemaal niet.
Het blad bestaat nu al een aantal jaren, het wordt mooi gemaakt en gevuld met artikelen die vaak hoge eisen stellen aan d’n lezerd. Dit is, zal ik maar zeggen, geen blad dat om in het gevlij te komen bij de d’n adverteerderd gewoon doet of André Rieu, Beppie Kraft en de Fanfare Aloysiana óók tot kunst & cultuur gerekend zouden kunnen worden.
(Hier kan ik vreselijk door de mand vallen – ik heb lang niet alle afleveringen van Zuiderlucht gezien, wegens geringe verkrijgbaarheid in de gemeente mijner inwoning. Eigenlijk heb ik me er alleen in verdiept na of bij mijn zeer sporadische bezoeken aan het Glaspaleis in Heerlen. En dan ben ik ook nog vooral nieuwsgierig wat mensen als Emile Hollman en Pieter Beek, beiden collega’s die ik op zeer verschillende gronden en tijdstippen goedkeurend aan het werk heb gezien, te berde te brengen hadden. Niets over genoemde eerzame beoefenaren van zang en dans en de vedelarij. Bij die gelegenheden zag ik dat popmuziek door Zuiderlucht ook tot kunst en cultuur werd gerekend. Dus waarom André niet? Moet eigenlijk kunnen. Maar dit uiteraard voornamelijk terzijde.)
In 2008 zei Wouter Bos nog dat de crisis Nederland niet of nauwelijks zou treffen, maar dat is inmiddels, zacht gezegd, een niet echt uitgekomen voorspelling geweest; en uit een noodkreet die deze week geruisloos in mijn mailbox viel valt op te maken, dat de crisis-tsunami inmiddels ook de burelen van Zuiderlucht heeft bereikt. Duizend mensen zijn er nodig die 55 euro storten voor een jaarabonnement, dan is Zuiderlucht gered.
De actie van Zuiderlucht vertoont ook in zijn vormgeving een opvallende gelijkenis met de net een week eerder gelanceerde website De Correspondent, die in een week tijd 15000 abonnees verzamelde en een miljoen euro – en dat alleen op grond van een aantal namen van Bekende Nederlanders en het vermoede talent van Rob Wijnberg.
Zuiderlucht had na een paar dagen al ruim 200 van de duizend vereiste abonnees binnen. Die het blad voortaan thuisgestuurd krijgen. Bij De Correspondent was dat aantal al vijf minuten na DWDD geregistreerd.
Maar doen dus?
Eerst de Correspondent – ik meldde me daarvoor aan en betaalde zestig euro – nu Zuiderlucht, wat gaat er allemaal nog volgen?
Ik wacht even en maak intussen een pijnlijke afweging. Ik ben en blijf een cultuurbarbaar. Misschien kunnen jullie wat doen, en zeg erbij dat je het van mij hebt.
______