Zo willen we de krant zien: een dictator die doodgaat vóór hij echt onherstelbare schade kon aanrichten (een mooie moordaanslag zou nog leuker zijn geweest, natuurlijk), een aanbeden wielrenner die bekent dat hij niet fietste om te winnen maar om aan te tonen dat fietsen beter gaat als je vooraf een banaan eet, een dorpswethouder die liet zien wat zijn idee was van zijn macht: hij stak de tong in de keel van een vrouwelijke ambtenaar, waarna die natuurlijk over haar nek ging.
En dan hebben we het bejaarde echtpaar uit Aduard dat dood is aangetroffen in het Hoendiep en waarover de politie zo weinig vertelt, dat er een spannende thriller met een verrassende ontknoping in kan zitten. Nu maar hopen dat de politie niet al te snel met de alledaagse feitjes op de proppen komt, het schrijven van zo’n boek kost toch al gauw een week.
Hugo Chavez is dood. Leuke vent, die Hugo, ik zie nog de Koning van Spanje (ja, dat is ook de naam van een heuvel die Michael Boogerd, stijf van de epo, beklom tijdens de Amstel Gold Race) die tegen Chavez roept: hou toch je bek, man, en dat dan in het Spaans. Daar was geen woord Frans bij en Carlos had gelijk, je kunt nog beter in Zuid-Afrika op olifanten gaan jagen dan Caracas, de hoofdstad van Venezuela, tot de moordlustigste stad op aarde hervormen.
Om daarna zelf rustig dood te gaan aan een longontsteking.
Michael Boogerd, ook al een vaste klant van de apotheek, wie mij een beetje volgt zal begrijpen dat mij dat niet verwondert. Waar ik nog wel op zit te wachten is de bekentenis van Erik Dekker, want naar hem is hier in Landgraaf de Erik Dekkerpassage genoemd en ik zit te popelen om te kunnen roepen: Landgraaf is de eerste gemeente in Nederland die een straat naar een drugsgebruiker heeft genoemd! Ik ben daar niet tegen (ook al omdat het een heel klein voetgangerstunneltje betreft) maar omdat hiermee toch een niet onaanzienlijk deel van de huidige bevolking geëerd wordt, die in het duister en in alle stilte zwoegt om een karige boterham te onttrekken aan de wietplantage op zolder.
En dan Het mysterie van Aduard. Waarom kwamen de kinderen van het verdwenen echtpaar zo snel in actie? Waarom liet het stel de auto open achter, met het handtasje van de vrouw op de voorbank? Waarom wil de politie niet zeggen wat voor sporen die wijzen op een misdrijf op het te koop aangeboden bootje waren gevonden, terwijl overdag al sprake was geweest van ‘bloedsporen’? Was hier een geschiedenis aan voorafgegaan die bij menigeen de hare te berge zal doen rijzen als de ware toedracht ooit aan het licht komt? Iets met internet, handboeien en waterboarding?
Wij wachten in spanning af.
En eigenlijk kan me dat verhaal over die Meerssense wethouder geen zak schelen. Het wemelt over de hele wereld van dat soort onsmakelijke kereltjes.
Om me zelf te pesten denk ik er nog wel even aan dat de betrokkene, alvorens een lichaamsdeel in een ambtenaresse te duwen, bij de Chinees had gegeten en, getverderrie, wellicht daarna een bolknak had gerookt.
Alleen maar omdat hij dacht almachtig te zijn. Zoals Chavez, Boogerd en de strenge meester van Aduard.
_______