Niet dat ik overstroomd werd vanmorgen, maar toch kreeg ik een aantal levenstekens van mensen die bezorgd en ook wel enigszins leedvermakend gniffelend, vroegen van welk merk mijn zonnepanelen eigenlijk zijn.
Toen ik vanmorgen om zes uur hoorde dat 650.000 zonnepanelen van de Venlose firma Scheuten Solar het gevaar liepen in brand te vliegen was ik meteen klaar wakker: waar kwamen mijn zonnepanelen eigenlijk vandaan? Ze liggen nu bijna een jaar op het dak en ik heb geen idee – ik heb het me, eerlijk gezegd, nooit echt afgevraagd. Ze waren me van bevriende zijde geleverd.
Het eerste dat ik deed was materiaal verzamelen om het probleem te bagatelliseren. In de berichtgeving is sprake van vijftien brandmeldingen uit Italië, Frankrijk en Duitsland. Daar komt bij dat de branden in verband moeten worden gebracht met zeer felle zonneschijn. In de genoemde gebieden, daar hoeft geen discussie over te bestaan, schijnt de zon vaak aanzienlijk feller dan in Nederland. De branden ontstaan niet in de panelen zelf, maar in de connectors. Die liggen bij mij ook los op het dak, maar die ga ik binnenkort onderbrengen in daarvoor in de handel zijnde behuizingen die beschermen tegen regen, hagel, sneeuw, felle zon en UV-straling.
Daarna pakte ik de factuur van de jongeman die me op die avond begin april vorig jaar vanuit zijn bestelautootje de 24 panelen overhandigde. Stond daar wellicht een aanwijzing op aangaande herkomst van de panelen? En jawel: de panelen zijn van het polykristallijne type en ze heten ‘230 Wp NSI’.
Je hoeft niet lang te zoeken om NSI te vinden – NSI blijkt de afkorting van Noble Solar Industries, een bedrijf met hoofdkantoor in Malta en productie in China. Het enige dat je zou kunnen aanmerken (tot nadere berichten uiteraard) op de door mij aangeschafte producten van de firma dat is dat ze in het assortiment inmiddels vervangen zijn door efficiëntere producten die dus per paneel meer opbrengst leveren. Maar als je dat als richtlijn neemt, dan kun je eindeloos wachten: de verbetering zal nog jaren doorgaan, neem ik aan.
Scheuten Solar in Venlo pakt op zijn website intussen uit met indrukwekkende projecten waaraan 4500 panelen te pas zijn gekomen. Geen woord uiteraard over het faillissement dat de zaak vorig jaar overkwam, waardoor het onder Chinese leiding herstarte bedrijf niet al die connectortjes hoeft te gaan vervangen. Hoewel ik dat, als ik Scheuten was, wel zou doen, al was het maar om niet voor altijd die leverancier van brandende zonnepanelen te zijn.
De situatie is dus zo: voor het eerst maak ik mee dat de goedkope producten van een Chinees bedrijf aanzienlijk betrouwbaarder lijken dan die van een chique Europees bedrijf, dat bovendien die panelen flink duur leverde (en levert, neem ik aan, nu wel met nieuwe connectors omdat ze al vanaf 2010 wisten dat er iets mee mis was. Maar dat was vóór de herstart. Dus.) Sterker nog: de mensen die de duurdere panelen kochten deden dat bewust: duur is namelijk altijd goed.
Tussen haakjes: de zonnepanelen vinden dat de winter voorbij is en leveren op zonnige dagen alweer gulle hoeveelheden stroom. Nu bijna 4300 kWh, ik mik op 4800, geheel volgens de verwachtingen.
Ik kan gerustgesteld achterover leunen. Tot het bericht komt dat het Chinese bedrijf kleine kindertjes in de panelen verwerkt, of zoiets.
Maar daar kunnen ze waarschijnlijk niet van in brand vliegen.
_______