Om half acht was ik al op, om allerlei redenen maar vooral omdat ik verbijsterd onder de wol liggend in het Radio 1 Journaal hoorde vermelden dat Diederik Samsom tegen half april een Oranje Akkoord wil, met het oog op de nieuwe bezuinigingen die nodig zouden zijn op grond van cijfers van het Centraal Planbureau. Hij zei het gewoon in Pauw & Witteman, ik heb het nog even gecheckt.
Daar zit dus een socialist die gewoon, alsof er niks aan de hand is, zegt dat hij half april een oranje akkoord wil hebben. Het kan niet anders of hij bedoelde: dan hebben wij nog een dikke week om het Koningslied in te studeren, een oranje pakje te maken voor op het oranjebal en ons te verheugen op koning Alex en konegin Maxima, die natuurlijk allebei in het oranje op het bordes van het Koninklijk Paleis in Amsterdam zullen verschijnen en aldaar door een oranje menigte kunnen worden toegejuicht, onder wie ongetwijfeld Diederik Samsom en zijn gezin.
Via Twitter heb ik vanmorgen al bekend gemaakt dat ik vind dat heul iets anders nodig is, namelijk een róód akkoord, en voor mijn part ook op 15 april, zodat we nog een week of twee de tijd hebben ons voor te bereiden op een feestdag die nodig nieuw leven ingeblazen moet worden, namelijk 1 mei, de Dag van de Arbeid, Pjerwaja Maja was dat vroeger toen we de grote broer in Moskou nog konden gebruiken om onze gerechtvaardigde eisen kracht bij te zetten zonder hem te vermelden.
Maar nee hoor, een oranje akkoord. Ik neem aan dat Samsom op 27 april spontaan de paarden van de Gouden Koets zal helpen uitspannen om zelf de nieuwe koning der Nederlanden naar het IJ of daaromtrent te trekken, een en ander ter nagedachtenis aan Pieter Jelles Troelstra 1918, precies 95 jaar geleden. Die was dan wel weer tégen dat trekken aan die koets, maar dat is uiteraard spijkers op laag water zoeken.
Met dat oranje akkoord van Samsom wordt, kortom, het socialisme definitief ingedeeld bij de folklore. Zingen wij nog eenmaal Morgenrood en Op, socialisten, sluit de rijen. Doe er, for good measure, de Internationale ook nog even bij.
En kijken wij vanavond naar de laatste aflevering van De Hokjesman, die de laatste socialisten van Nederland het woord zal laten, ongetwijfeld in het verre Winschaut’n en omstreken.
Alweer de laatste aflevering, want ik vrees dat ook De Hokjesman zelf ook nog wat tijd nodig heeft voor het gereedmaken van zijn driedelig maatkostuum.
Kleur: oranjerood.
_______