Dezer dagen weer eens – na lange tijd – gekeken naar de Italiaanse tv-quiz l’Eredità. Wat er nog van die erfenis over is, wilde ik wel eens zien. Ja, het was nog steeds een soort afvalrace, de vragen waren nog steeds niet al te dom, de deelnemers kwamen uit alle delen van Italië en hadden altijd hun moeder of verloofde bij zich als secondant – maar de veline waren weg. De veline waren de voornaamste reden waarom Italiaanse mannen zich avond aan avond vergaapten aan de quiz; het waren prima vormgegeven zeer schaars geklede dansmeisjes, en doe nou maar niet net of jullie, keurige Hollandse mannen, ook niet af en toe met een schuin oog naar Raiuno keken.
Maar ze waren er dus niet meer. Ja, er waren nog altijd een stuk of vijf, zes meisjes, keurig in witte blouse en zwarte kokerrok tot onder de knie en ze werden aangesproken met professoressa, want ze waren nu vooral bezig met het geven van enige achtergrondinformatie waar je wat aan had bij alle vragen die gesteld werden. Niet dat ze de wetenschap uit eigen koker haalden, ze lazen het keurig op van de autocue met de schelle stem waarop Italiaanse vrouwen patent hebben,
Waren kwamen die ineens vandaan? Je bent dan geneigd te denken dat de Italianen inmiddels zijn gaan beseffen dat er echt iets mis is met de staatsfinanciën, nu er een premier was, professor Mario Monti, die weliswaar een enorme saaie piet was maar wel de naam van Italië iets beter kon laten klinken en, sterker nog, enig succes bleek te hebben met iets dat ‘economie’ heet, waar volgens de Italiaanse gedachtegang iedereen, behalve toevallig zijzelf iets mee te maken had.
Kortom, terwijl ik voor de tv zat te mijmeren en veel vragen ook nog juist wist te beantwoorden, werd ik besprongen door de gedachte dat de Italianen de veline misschien wel terug wilden en dat ze daarom dit weekend weer op die gek gaan stemmen, Silvio Berlusconi – ik stel me voor dat iedereen wel beseft dat hij een ramp is voor het land en voor Europa, maar dat hij wel degene is die zal maken dat de eenvoudige belastingbetaler toch het liefst geen belasting betaalt.
En wie is bovendien de grootste liefhebber van schaars geklede maar wel uitstekend vormgegeven jonge meisjes? Juist, dat is het goede antwoord.
Dus als je op Berlusconi stemt, krijgen we in l’Eredità misschien wel weer Giovanna Civitillo terug, voor wie we, alweer tien jaar geleden, toch zeker massaal afstemden op Raiuno, omstreeks half acht. We weten dat Giovanna destijds het veld moest ruimen, samen met quizmaster Amadeus, omdat ze zich hadden laten omkopen (of zoiets). Ja, ik zie het, dansen kan ze óók niet, maar wat juffert dat?
Je hebt trouwens wel een kans dat met de terugkeer van Il Cavaliere de treinen weer van betere kwaliteit worden. En op tijd gaan rijden.
Als je een beetje uitkijkt hoef je ook onder Berlusconi niet te vrezen voor paardenvlees in de salami. Althans niet bij het slagertje in de Via Roma in Maniago. Die is goudeerlijk, want dat is de regio waar mijn vader vandaan komt.
______