Hee, daar vind ik nog een Graham Greene, verhip, het zijn er zes! En ik dacht dat de drie die ik al tussen de oudere Engelse literatuur had gevonden alles was. Ineens mis ik George Orwell, die ik vrijwel compleet had, vandaar dat De Slegte er jaren geleden goed geld voor over had. En ik kreeg er een boekenplank mee vrij. Hetzelfde lot onderging Iris Murdoch, wiens The Nice and the Good op nummertje 219 staat van de beste Britse boeken, maar van wie ik toch de boeken smartelijk mis al zou ik ze wellicht nooit meer lezen. En al kan ze, qua impact op het mensdom, niet in de schaduw staan van Orwell. O, verdulleme, ik heb ook Evelyn Waugh weggedaan, ooit. Ik ben een barbaar en een geldwolf.
Ik ben behalve boekenlezer ook boekenverzamelaar, dat moge blijken uit het feit dat ik van een auteur, mij eenmaal onder ogen gekomen, álles wil lezen. Hoewel, met Salman Rushdie ben ik gestopt omdat ik, barbaar die ik ben, hem niet meer kon volgen. Maar Tonio van Adrie van der Heyden zal ik, ondanks weerstand tegen het onderwerp, uiteindelijk toch kopen, plus een tiental andere boeken van deze grote auteur die ik nog niet heb gelezen.
Goed, hoe dan ook, de beschikbare wanden hier in huis worden in beslag genomen door Billy’s, die samen een kleine vijfduizend boeken bevatten. Dat laatste is trouwens al een van de resultaten die ik kon noteren (ik dacht dat het er zesduizend waren) tijdens het karwei waar ik de laatste, en vermoedelijk ook de komende weken elke vrije minuut mee vul: het kritisch bekijken of ze mogen blijven maar vooral, ze op een overzichtelijke manier rangschikken in de boekenkasten, met het oogmerk dat je ze ook kunt terugvinden.
Zodat ik niet meer, zoals de laatste jaren in toenemende mate, zacht vloekend en profeterend langs de boekenkasten zwierf op zoek naar dat ene boek waarvan ik me dan meestal wel de naam van de auteur herinnerde, maar niet waar het stond.
Ik heb de laatste weken enorm veel meer waardering gekregen voor de bibliothecaris/archivaris. En begrip voor het feit dat je een systeem nodig hebt.
Nou hoeft de ‘bibliotheek’ niet voor openbaar gebruik geschikt te zijn en dus heb ik een eenvoudig principe doorgevoerd: ik zet alles op alfabetische volgorde, het meeste van de achternaam van de auteur, de biografieën – een hele Billy – op naam van de gebiografeerde.
Ik zie bij deze heilzame arbeid dat ik veel boeken heb die ik me niet herinnerde – De Ondergang van J. Presser bijvoorbeeld, maar dat komt dan ook uit de nalatenschap van Herman, die in 1997 overleed – hij zou nu 62 zijn geweest – die in een zeer vochtig huis woonde. Nog altijd kun je dat aan de boeken ruiken. Uiteindelijk deed ik het deel van die bibliotheek dat ik erfde van de hand, er waren veel dubbels bij en de staat waarin veel boeken verkeerden maakte zelfs lezen inmiddels onmogelijk.
En zo loop ik dus al weken bedrijvig door het huis met kratten vol boeken en sta ik gezellig de boel op volgorde te zetten. De Italiaanse literatuur is klaar – een hele kast – de Nederlandse literatuur vrijwel – drie kasten – de Indiase literatuur ook – halve kast – en mijn Engelse en Amerikaanse helden laat ik apart staan: Roth, Boyle, Theroux, Franzen. Rushdie staat bij India, Roddy Doyle gewoon op alfabet.
Ik maak gauw dit stukje af, want mijn vingers jeuken.
______
Boek & Film