We leven in een rare wereld. Of misschien ben ik het wel, die in een rare wereld leeft.
Ik geef een voorbeeld: ik volg niet zo geweldig wat zich afspeelt in de Gelderse provinciale politiek, maar in dezelfde seconde waarin ik ruim een maand geleden las dat de Gelderse PvdA-gedeputeerde Co Verdaas benoemd was tot staatssecretaris dacht ik: dat is toch die man die in dat rare bonnetjesschandaal verwikkeld is? Waarom stelt Rutte hem dan toch aan? ‘Ik ga natuurlijk niet zitten googlen,’ hoorde ik onze geliefde premier vanmorgen zeggen. Had dat nou maar wel gedaan, dacht ik.
Het gaat mij ook niet om die bonnetjes, maar wel hierom: dat je iemand die sjoemelen voor een paar tientjes kennelijk normaal vindt, toch geschikt acht voor het ambt van bewindspersoon.
Nog eentje. In EénVandaag gisteren een reportage: een thuiszorgorganisatie heeft de aanbesteding van de thuiszorg in Rotterdam verloren en moet daardoor zeshonderd mensen ontslaan. De desbetreffende PvdA-wethouder mag, starry eyed en wel, uitleggen dat dat het ei van Columbus is: hij kan die zeshonderd plaatsen gemakkelijk opvullen met vrijwilligers en mensen die leven van een uitkering. Ik heb dan geen vijf seconden nodig om te bedenken: is dat winst? Hij krijgt toch zeshonderd nieuwe uitkeringstrekkers op zijn spreekuur? Of is dat het spreekuur van een collega?
Nog een staatssecretaris in de bocht: die bezuinigt een aantal omroepjes weg die in de godsdienstbranche zitten. Argument: ‘Godsdienst hoort achter de voordeur’. Ben ik helemaal met hem eens, hoewel ik een handiger opbergplaats wel prettiger zou vinden, ik bedoel, godsdienst is toch een flink obstakel, dat moet je dan steeds opzij schuiven als de voordeur open moet.
Maar zijn de KRO, de EO en de NCRV dan géén godsdienst die achter de voordeur moet, compleet met mannen bijtende honden en vrouwen zoekende boeren?
Diezelfde staatssecretaris wil alleen nog maar programma’s bekostigen van hoge kwaliteit. Kan iemand hem even vragen wat dat is, hoge kwaliteit? Is de kwaliteit van Man zoekt Hond hoger dan die van Vrouw bijt Boer? En wie gaat dan beoordelen wat die kwaliteit is? Columnist Ilja Leonard Pfeyffer komt in nrc.next van vandaag tot de conclusie dat het plan van de staatssecretaris neerkomt op een radicale bezuiniging van honderd procent op de publieke omroep. Dat is dus een goed idee, voor zover het hier een staatssecretaris van de VVD betreft en diens VVD is wel voor vrijheid, maar niet voor vrijheid van omroep. De VVD is voor vrijheid van commerciële omroep, maar dat is wat anders.
Kortom: je hoeft maar in de krant te prikken en er komt iets raars uit.
Hoewel. Het kan ook zijn dat ik een oude man ben die het allemaal niet meer bij kan houden: dit is de nieuwe wereld, wen er maar aan of bemoei je er niet mee. Dat kan natuurlijk óók. Heel gemakkelijk zelfs. Te gemakkelijk, eventueel.
______