Hieronder een kort overzicht van wat mij zoal inviel op 31 december van de afgelopen tien jaar. De voorzichtige conclusie mag luiden dat ik werkelijk overal verstand van heb.
Flop 2000
Woensdag 31 december 2003
Al sinds tweede kerstdag heerst hier in huis de terreur van de Top-2000. Onvermijdelijk zijn we op weg naar de Bohemian Rhapsody van Queen, onbetwist het meest drakerige stuk muziek aller tijden. Al jaren op nummer een van de lijst.
Het is eigenlijk een soort verzoekplatenprogramma. Maar daar deden we toch niet meer aan? 'En dan volgt nu een plaatje van de milicien Vercauteren Patriek voor zijn liefste meisje Edith', in België zijn ze daar nog lang mee doorgegaan maar voor ons was het in de jaren vijftig al te oubollig.
We verpesten er nu alleen nog maar de laatste dagen van het jaar mee, het is ou-oliebollig.
Johan Cruijff, dat is logisch
Vrijdag 31 december 2004
VVD-voorganger Jozias van Aartsen predikt nu het nationalisme en dan niet negatief, zoals Wilders ('wij willen hier geen vreemde smetten') maar positief ('Wij hebben de Deltawerken, Cruijff en Van Basten'). Op zich geniaal: als het hier dan toch een televisiedemocratie wordt, maak daar dan electoraal gebruik van. De Nederlandse, zeg maar rustig de vaderlandsche geschiedenis is begonnen in 1988, toen Nederland het Europees kampioenschap voetbal won.
Ik heb laatst hier in huis een klein wetenschappelijk onderzoek gedaan met twee respondenten, en de score was nul op de vraag: wat gebeurde er in 1600, en dat was nog wel de vraag die vroeger ook de domste muloklant moeiteloos wist te beantwoorden: de Slag bij Nieuwpoort.
Berlusconi lukte het wel de verkiezingen te winnen, met een nieuwe naam: 'Hup Italië'. Maar ik zie de VVD voorlopig nog terugschrikken de VVD voortaan HHH (Hup Holland Hup) te noemen, met John de Mol als lijsttrekker. Of zou hij serieus aan Johan Cruijff denken? Dat is logisch, natuurlijk.
Het is dolfijn met een dolfijn
Zaterdag 31 december 2005
Ik heb geen enkel vooroordeel tegen welke seksuele geaardheid dan ook, hoewel ik mijn vraagtekens zet bij de liefde die sommige mannen en vrouwen koesteren voor ondermaatse kinderen. En aan een huwelijk tussen twee mannen ben ik voorlopig nog niet gewend.
Daar staat tegenover dat twee vrouwen in beeldige bruidsjurken voor de ambtenaar van de Burgerlijke Stand mij aanzienlijk plausibeler voorkomen, als echtgenoten. Ik zoek de oorzaak van dat eigenaardige verschil, als ik even gelegenheid heb, nog wel eens voor u uit.
Maar ik herhaal: het huwelijk tussen personen van gelijk geslacht, van welke geslacht dan ook, desnoods ook nog ongeslacht, daar kan ik zonder reserve achter staan.
Moet nu ook maar een huwelijk van een mens met een paard, een hond of een cavia ook kunnen? Ja, wat is er eigenlijk tegen? Dacht ik tot vanmorgen toen ik dit bericht las: ‘Sharon Tendler, een vrouw uit Londen is in Eilat, Israël, getrouwd met Sendy. Op zich is een huwelijk tussen twee vrouwen geen nieuws meer, maar Sendy is een 35-jarige dolfijn.’ Dus de werkelijkheid heeft mijn overpeinzingen weer eens ingehaald.
Wat natuurlijk nog verrassender zou zijn is dat Sharon, bij nader onderzoek, een zeemeermin zou blijken te zijn.
Iemand even weghangen
Zondag 31 december 2006
Er bestaat toch voldoende literatuur over allerlei methodes van verhangen? Die ene keer kun je het toch wel honderd procent klassiek doen? Klassiek, dat is eigenlijk op een uit ruw hout maar vakkundig getimmerd schavot op het marktplein, met een kapelaan en een paar honderd getuigen. Of anders zoals in Neurenberg, waar de nazikopstukken allemaal naast elkaar werden opgehangen, als aan een macabere kapstok en bij iedereen stond iemand met een stopwatch te kijken wie er ging strijken met de prijs ‘het langst er over doen voor je dood bent.’
Maar wat zien we? Een benauwd, nauwelijks verlicht zoldertje (in Bagdad, daar mag dat) met een raar uit vaalrode buizen met vierkant profiel gelast onduidelijk hekje, waarop de inderdaad keurig geknoopte strop – maar die hoort natuurlijk aan een houten dwarsbalk te hangen, uitnodigend wiegend op de wind of de tocht. Er is niks uitgeprobeerd. Straks is Saddam nog te zwaar, hij trekt de haak uit het plafond en dondert door twee plafonds midden in de eetzaal waar de eerste soldaten (het speelt zich af in een kazerne) zich hun havermoutse pap met appelstroop laten smaken.
Saddam krijgt een das om (eigenlijk de kap die hij geweigerd heeft) en daar gaat de strop omheen. Dan zie je ook: degelijke kwaliteit, alle lof. En de rest is raadsels. Krijgt hij een duw waardoor het luik open gaat? Of zit daar echt een ingenieus, in huisvlijt vervaardigd mechanisme achter?
Goed kijken op internet, misschien dat we daar dezer dagen de oplossing zien. Op de tv niks van dat soort nuttige informatie: daar zijn ze te schijterig voor.
Hart en Ziel
Maandag 31 december 2007
D’oprechte Volkskrantlezer heeft er al een beetje over geklaagd, en nu voert de Volkskrant zelf argumenten aan die er niet om liegen.
Ik doel op het enkele maanden geleden ingevoerde katern ‘Hart en Ziel’ van de krant, waarin het betere zweefwerk een prominente plaats heeft gekregen. Pagina 3 van dat katern is helemaal ingeruimd voor astrologie, en wel de westerse, de Chinese, de Indiase en de Mayase.
Op zich is er niks op tegen om eens op een rijtje te zetten in wat voor soorten tovenarij en Middeleeuws volksbedrog de moderne mens blijkt te geloven. En als dat verhaal dan ook nog voorzien was van relativerende kanttekeningen had ik er helemaal vrede mee kunnen hebben. Maar nee, astroloog Peter Delahay mag rustig onweersproken volstrekte wartaal te berde brengen, zoals ‘Je wordt geboren in een context van planeten, een situatie in het universum.’ Nou, ik niet hoor, ik ben gewoon in de voorkamer geboren.
Maar Pay-Uun Hiu van de Volkskrant laat Delahay rustig doorlullen, en beweren dat ‘de planeet Pluto in juni volgend jaar nog eens terugstuitert naar de Boogschutter’.
Ik heb de rest van de pagina voor de zekerheid maar overgeslagen.
Nog eens Israël
Woensdag 31 december 2008
De staat Israël mag dan niet altijd een beleid voeren waar je bij staat te juichen. De bouw van nederzettingen in bezette gebieden is een belangrijk voorbeeld van verwerpelijk beleid. De bouw van de muur, moeten we het daar nog over hebben? Het opblazen van huizen van erkende terroristen verdient ook geen schoonheidsprijs. Net zo min als het martelen van gevangenen. De Israëlische politiek is irrationeler dan nodig, door de buitenproportionele invloed van extremistische godsdienstpartijen. Ook niet veel gemakkelijker wordt het doordat Israël uitdrukkelijk een Joodse staat is, een situatie waarin discriminatie en racisme gemakkelijk op de loer liggen.
Maar Israël bestaat en wie daar een eind aan wil maken is een misdadiger, zoals iemand die de Nederlandse staat zou willen vernietigen een misdadiger is, al was het maar omdat het verstoren van een rustig leven van mensen die boodschappen doen in de supermarkt en een biertje drinken op een terras zonder verdere argumenten tot ‘misdaad’ kan worden verklaard.
Intussen is de toestand in het Midden-Oosten een probleem dat zonder radicale oplossingen ten eeuwigen dage zal blijven bestaan.
Ik verklaar me bij deze onbevoegd om mogelijke radicale oplossingen te suggereren.
Jaaroverzicht 2009
Donderdag 31 december 2009
Het jaar 2009 verliep aldus:
1 tot en met 31 januari
1 tot en met 28 februari
1 tot en met 31 maart
1 tot en met 30 april
1 tot en met 31 mei
1 tot en met 30 juni
1 tot en met 31 juli
1 tot en met 31 augustus
1 tot en met 30 september
1 tot en met 31 oktober
1 tot en met 30 november
1 tot en met 31 december.
Voor 2010 kun je voorlopig uitgaan van:
1 tot en met 31 januari
1 tot en met 28 februari
1 tot en met 31 maart
1 tot en met 30 april
1 tot en met 31 mei
1 tot en met 30 juni
1 tot en met 31 juli
1 tot en met 31 augustus
1 tot en met 30 september
1 tot en met 31 oktober
1 tot en met 30 november
1 tot en met 31 december.
Wat betreft het volgende decennium moet je in 2012 en 2016 de tweede regel lezen als:
1 tot en met 29 februari.
Eigenlijk wel heel overzichtelijk, dus.
Een mooie traditionele Oudejaarsavond
Vrijdag 31 december 2010
In het winkelcentrum zag ik een man zeulen met een heel boeket gemeentelijke hondenpoepdozen onder de arm. Het is natuurlijk een baantje, dat begrijp ik ook wel, maar als ik hem was, zou ik streven naar een betrekking als postbussenlosschroever. Dat is toch een kaste hoger dan die van de hondenpoepdozenman die ik gaarne tot de onaanraakbaren zou rekenen.
De politie en andere handhavers hebben zich inmiddels voor wat betreft het ontijdig en oneigenlijk vuurwerk afsteken aangesloten bij het gemeentebeleid waar het betreft de sneeuw: er is niets aan te doen, dus doen we er niets aan.
Tot we komende nacht enigszins vermoeid het glas kunnen heffen met de buren, moeten we het hier binnen zien uit te zingen. Ik grijp niet zo gauw meer naar Das Deutsche Fernsehen. Maar natuurlijk wel op Oudejaarsavond. Wij mogen dan Frits Wester hebben, bij de Oosterburen hebben ze Zuul Wester Abend en die begint sinds jaar en dag op exact dezelfde manier: in een zeer Brits kasteel waar een eenzame adellijke mevrouw aan het diner bij gelegenheid voor haar negentigste verjaardag zit (mulligatawnysoep!), wordt bediend door haar butler James, die alle drank die hij inschenkt voor de denkbeeldige (want al lang overleden) gasten moet opdrinken, uitgebreid over een tijgerkop struikelen en dan ook nog met mevrouw boven ‘the same procedure as last year’ moet doen, waar hij, veiligheidshalve, gezien het feit hij ook niet meer zo piep is, aan toevoegt: ‘I’ll do my very best.’
Mijn oude vader overleed in 1982 – niet eens zo veel ouder dan ik nu ben – en hij heeft dus niet meer mogen meemaken dat je elk moment van de dag, als je dat wilde, Dinner for One, want zo heet die uitzending, op YouTube kunt zien. Anders had hij dat zeker eens in de week bekeken.
De weg naar de hel is geplaveid…
Zaterdag 31 december 2011
Voornemens. Het belangrijkste voornemen is geen voornemen maar hoogstens een vrome wens: om zodanig in leven te blijven dat ik op 31 december 2012 een leuk stukje kan tikken waarin ik de onzin aantoon van het doen, nemen, hoe noem je dat, van goede voornemens voor het komende angstjaar 2013. Ik beloof dat ik ook de gruwelijkste medische behandelingen zal ondergaan om te voorkomen dat ik voortijdig sneef – al was het maar om daarmee te voorkomen dat degenen die voor hun economische positie afhankelijk zijn van mijn onbekommerd voortleven, in diepe armoede verder moeten.
Ik kan, ook al heel vroom, vermelden dat ik van plan ben wat minder dominant te zijn ten aanzien van mijn stam, ik ben weliswaar de zilverrug, maar de onderhorigen erkennen mij op dat punt slechts zeer ten dele. In het algemeen komt het neer op het volgen van dit voornemen: Oh Lord, help me keep my big mouth shut until I know what I am talking about. Waarbij dient te worden aangetekend dat ik The Lord niet erken, dat ik geen grote mond heb, en dat ik bovendien altijd alles beter weet. Of weet te vinden. Of denk te weten te vinden.
Dus het wordt: vrolijke springen en dansen zolang vergroeide ruggenwervels dat toelaten. Nog minder in de spiegel naar mijn ouwe kop kijken. En, ik zou het bijna vergeten: eindelijk eens volwassen worden.
Zie enkele dagen geleden
Maandag 31 december 2012
Een paar dagen geleden heb ik mijn voornemens voor komend jaar al bekendgemaakt.