Pas nog heb ik me beklaagd over het gebrek aan behoorlijke restaurants in deze regio, een enkele uitzondering daargelaten, al eerder heb ik min of meer gezworen voortaan buiten Italië geen Italiaanse restaurants meer te bezoeken.
Het verveeld en verwend zeuren is mij dus wel toevertrouwd.
Gelukkig schreef ik in het meest recente stukje dat ik me bij mijn oordeel beperkte tot een straal van acht kilometer rond mijn woning, want gisteravond heb ik zeer smakelijk gegeten in een restaurant dat vlak buiten die straal ligt, Convives in Voerendaal.
Het noemt zichzelf ‘Italiaans specialiteitenrestaurant’, maar daar ben ik zeer streng in, of een zeikerd, dat zou ook kunnen.
Want het restaurant wordt gedreven door twee Nederlanders, René en Marjorie van Breukelen, en de Italiaanse aspecten heeft René van een Sardijnse oom. Veel dunner kan het lijntje met Italië niet zijn – Italianen en Sardijnen vinden elkaar, diep in hun hart, een soort buitenlanders.
Bij Convives moet je ook rekening houden met enige beperkingen. Je kunt er alleen op vrijdag, zaterdag en zondag terecht vanaf 17.00 uur, voor groepen eventueel ook op andere dagen. Het restaurant maakt in principe op zo’n avond één ronde en het liefst bevelen René en Marjorie het ‘specialiteitenmenu’ aan, hoewel er ook volgens het ‘normale’ menu kan worden gegeten. Wat mij vooral opviel: een voortreffelijke wijnkaart, waaruit wij een witte Roero Arneis van de firma Cornarea kozen. Een heerlijke wijn, bijna kleurloos, bloemengeur, strakdroog en aromatisch.
We kozen voor een salade van gegrilde groenten en een drietal bruschetta’s, grof lichtgeroosterd brood met daarop ook die gegrilde groente en verder geitenkaas en mozzarella met rauwe ham. Als tussengerecht risotto van basmatirijst (daar kan ik maar niet aan wennen) in rode wijn en fettuccini met gegrilde grote garnaal en perfecte jacobsmossel plus wat kleingesneden courgette en veel knoflook; als hoofdgerecht reekalffilet met spruitjes enerzijds en anderzijds zeeduivel met moes van artisjok, beide met wat haricots verts en gebakken Roseval aardappelen. Een dessert bestond uit ijs van mascarpone met een pijnboompittentaartje en het andere uit kleine stukjes van zes verschillende kaassoorten. Espresso met een klein glas grappa van Barolo rondden de boel af en na betaling van 140 euro konden we naar huis.
Het was alles bijeen een zeer goede maaltijd. Niet echt Italiaans, maar meer internationale keuken met een Italiaans tintje; hoewel: je kunt natuurlijk ook te veel zeuren. O ja, voor de pasta krijg je een lepel bij je bestek, en dat is, zullen we maar zeggen, wel weer erg ‘internationaal’. Ik wed dat de gasten er om plegen te vragen en dan is het gewoon een teken dat de uitbaters van Convives zeer alert zijn op de wensen van de gasten.
We komen hier nog wel eens terug, maar pas over een tijdje: ik vond het bepaald niet goedkoop, al was de prijs-kwaliteitverhouding wel in orde.
In het Rodastadion zit tegenwoordig ook een Italiaan. Maar dat is een restaurant met een skybox, witleren stoelen en banken en knalrode vloerbedekking met ingeweven Ferraripaard. Kwenie. Dan heeft Convives, gevestigd in een oud boerenhuis, toch iets meer Italiaanse sfeer.
_________