Je weet hoe zoiets gaat: je hebt niks met fantasy en al helemaal niet met Tolkien omdat je al moeite genoeg hebt met boeken over normale mensen, en Harry Potter was bovendien toch eigenlijk iets voor de aanstormende jeugd, kortom: van J.K. Rowling had ik nog nooit iets gelezen.
Maar nu heeft ze een boek geschreven dat gericht is op ‘grote mensen’, die het aanstormen wel zo’n beetje achter de rug hebben. En de moeilijkheid voor een figuur als ik, die wel degelijk beseft dat Rowling al die miljoenen exemplaren van HP heeft verkocht, is: om haar roman The Casual Vacancy te lezen alsof het gewoon het debuut van een getalenteerde Britse schrijfster is.
Dat maakt de schrijfster in kwestie je niet gemakkelijk. Dat een schrijver zijn of haar verhaal situeert in een fictief dorp, dat is niks bijzonders. Maar Pagford, waar The Casual Vacancy zich afspeelt, is wel heel erg fictief. Het is zo’n archetypisch Brits dorpje met een dorpsplein, een dorpskroeg, dorpsstraatjes, een dorpse rivier de Orr, een dorpsheuvel met daarop de ruïne van de dorpsabdij. Het dorp wordt bestuurd door een parish council, dat klinkt ook heel fictief en idyllisch maar dat is in Engeland een heel normale bestuursvorm, de laagste in rang en is dus niet de parochieraad maar een dorpsraad, waarvan er 8500 zijn in Engeland.
Nou goed, ik zal proberen het verhaal kort samen te vatten en dan tot een conclusie te komen die mijzelf ook enigszins verraste. Zie verder Boek & Film.