Wat me vooral doet aarzelen over de eergisteren overleden actrice Sylvia Kristel te beginnen, dat is de nogal vettige manier waarop de nieuwsmedia gisteren op haar doken, zoals haar sekspartners in haar films dat deden. Het was, meen ik, Sylvana Simons in DWDD die opmerkte dat ze vrijwel uitsluitend heel jeugdige foto’s van haar had gezien bij berichten over haar overlijden, terwijl het hier een zestigjarige vrouw betrof die, nadat ze in haar jeugd, alweer zowat veertig jaar geleden, onverhoeds wereldberoemd was geworden, een grotendeels tragisch kunstenaarsleven achter de rug had. Ik bedoel maar: veel beroemde filmsterren baden in rijkdom, maar Sylvia verdween berooid en doodziek van het toneel. Pogingen om haar schilderijtjes met haar beroemde naam erbij verkocht te krijgen hebben, meen ik, ook niet al te veel opgeleverd.
Het viel me mee dat niet Jeroen Krabbé als doodbidder was aangeschoven, maar gisteravond bleek dat het nog erger kon: Jan de Bouvrie die wel tweemaal met haar in Parijs was geweest en die wel twintig keer charmant zei en van vrouwelijke charme sprak – bij mijn weten beledig je la Kristel met die term. Volgens mij was ze gewoonweg niet buitengewoon charmant, ze was een koele godin van de schoonheid, en die heeft niks aan charme, integendeel. Maar vertel dat een hork als Jan de B. maar eens – vermoedelijk had hij haar ook nooit een witlederen bankstel en drie dezelfde blikken bloemenvaasjes kunnen aansmeren.
Twee Emmanuelle-films heb ik gezien, de eerste twee, denk ik. Ze waren, zoals de onsterfelijke Videokeizer van Kees van Kooten het placht uit te drukken: Bij de sachte pornau doen ze meistal alsof, en dan vaak maui gefillemp. En veel met grappen en, eh, in Tirol bijvoorbeild.
Nou, die grappen zaten er nauwelijks in en in Tirol wilde Kristel vermoedelijk nog niet dood worden gevonden, dus zo zie je maar dat er naast soft porno ook nog soft porno is. In de Emmanuellefilms was in ieder gezorgd voor een verfijnde erotische sfeer en in 1974 was het uiteraard behoorlijk opwindend als ook vrouwen iets gezelligs met elkaar deden.
Voor de rest sloegen de films helemaal nergens op en zijn inmiddels ook terecht vergeten, en dat Kristel de geesten rijp heeft gemaakt voor de harde porno lijkt mij een keiharde leugen en een smoes van onsmakelijke kereltjes die de onschuldige argeloze filmactrice gebruikten om te verklaren dat ze, na Emmanuelle gezien te hebben, wel gedwongen waren geweest de pornobioscoop te bezoeken waar inmiddels de Amerikaanse harde porno zijn intrede had gedaan die de Videokeizer bracht tot de samenvatting: Dus vooral bij de Amerikaanse tapes is het dat je je klok d'r op gelijk zou kennen zetten, dat om de twee minuten, pffjt, hij weer ecajuleert...
Dat gebeurde gelukkig niet in de Emmanuellefilms, die niemand tot harde porno brachten omdat ze het feitelijk zelf al waren: de films waren gemaakt om de seks en nergens anders om, of er nu om de twee minuten geëjaculeerd wordt of niet.
En het rare is: je kunt dat iedereen verwijten maar Sylvia Kristel niet, die er niet door werd geraakt en er feitelijk niet aan mee deed – ze was nu eenmaal die etherische vrouw, een koele gereserveerde dame die geen idee heeft welke instincten ze wakker maakt.
_______