Dit zou ik niet moeten doen. Ik zou beter moeten weten. Ik zou moeten denken aan de bittere ervaringen die ik heb met het onderwerp. Maar de ervaren columnist weet ook: niks makkelijker dan meteen in dit onderwerp te duiken omdat het nu eenmaal een van je stokpaarden is, bij nader inzien komen zelfs meer stokpaarden aan de orde.
De vermenselijking van de beste vriend van de mens: de hond.
Vele jaren geleden ging er eens een hond dood. Ik had toen nog een column in het plaatselijk dagblad en in dat geinige stukje maakte ik me tamelijk vrolijk over de ‘familie’ van de hond, die een rouwcampagne op touw had gezet waar menig menselijk overledene de dode vingers bij zou hebben afgelikt.
Men dreigde mij telefonisch en per mail met represailles waar ze in menig knoflookland nog even van zouden terugschrikken. Ik moet toegeven dat het bij dreigen bleef.
Maar gelukkig is het nu ver weg gebeurd, in Putten op de Veluwe, op het oog een vredige plaats maar met een gewelddadige geschiedenis. Ik hoef de Puttense moordzaak maar te noemen.
In die mooie en in het algemeen vredige plaats heeft een hond, in dit geval een van de allerlillijkste beesten die bestaan, een Amerikaanse bulldog, het leven gelaten bij een confrontatie met, ja, met wat? Een geloofwaardig verslag heb ik nog nergens kunnen lezen. De hond heette Diesel.
De beschrijving van de zijde van de eigenaren van de hond gewaagt van een harde trap in de borst die de hond, een loebas van vijftig kilo, ter plaatse het leven kostte. Het optreden van de hond tot dat moment kwam neer op wat ik wel vaker van hondeneigenaren hoor: Hij doet niks. Hij had alleen maar belangstelling voor de achterzijde van een tegenliggende hond, neem ik aan,waaraan hij even wenste te snuffelen. En nu is hij dood.
Putten, altijd tuk op een primeurtje, gaat nu de eerste stille tocht voor een dode hond houden. Op de affiche die veel lijkt op een aankondiging van een spook- en griezeltocht ter gelegenheid van Halloween staat: Kicked to death – why? Gelukkig ook wel met een letterlijke vertaling eronder, maar dit biedt mij wel een uitweg naar een ander stokpaard: het is niet alleen onnodig en bovendien slordig om honden dood te trappen, hetzelfde geldt voor onnodig gebruik van de Engelse taal.
Hoewel, die Amerikaanse bulldog sprak misschien alleen maar Engels. Dat zou kunnen. In Putten wel.
Wat ik maar wou zeggen: dat ik wel moest lachen om de advertentie die onder het desbetreffende bericht op de website van Het Parool stond. Zie hierboven.
______