Als eenvoudig tuinman moet je natuurlijk blij zijn met elk druppeltje regen dat valt, en dat ben ik ook, echt waar. Maar ik wil toch bescheiden en helemaal terzijde mompelen dat men ook kan overdrijven. Ik ben, dankzij de grindachtige kwaliteit van de grond op de campings, nog niet in de gelegenheid geweest hier en daar een voorbeeldje te geven van hoe een eenvoudige tuinman vakkundig een camping omploegt – zie daarvoor mijn volledige werken – maar wie goed luistert hoort mij in de baard mompelen dat er grenzen zijn.
Dit allemaal vastgesteld zijnde kan ik mededelen dat de trip verloopt zoals je dat in Italië mag verwachten. Met een zekere nonchalance als altijd, natuurlijk. ‘Nee, je loopt in een half uurtje naar de stad,’ maar dat daar een voorwereldlijk stenenpad aan te pas komt en een eindeloze trap die ooit is gebouwd met een betonmengsel waaraan te weinig cement te pas is gekomen, dat is voor iedereen vanzelfsprekend en behoeft geen vermelding.
Zo betreden wij in San Terenzo aan de Ligurische kust – bij felbrandende zon, dit ter completering van het weerbericht – een restaurant genaamd Le Delizie del Mare, waar enkele families al druk in de weer zijn met het verorberen van grote schalen Heerlijkheden uit de Zee. En waar we, na een voorgerecht van in aceto balsamico gemarineerde kakelverse ansjovisjes, in stille verbijstering het tussengerecht aanschouwen, trofiette met schijfjes courgette en kleine kreeftjes, alles in een enigszins gelei-achtig sausje, en daarna het hoofdgerecht, weer zo’n schaal met heerlijkheden uit de zee, allemaal perfect gegrild, ik vergeet nog tegen de uitbater te zeggen dat het weer ‘come Dio comanda’ is.
Dat het serveerstertje zich grootschalig vergist met de dranken wordt eenvoudig opgelost: die prosecco krijgt u van het huis, en de koffie en de grappa trouwens ook. Waarna we welgemoed de terugtocht aanvaarden, maar de trap toch te gortig vinden: een taxi is er in vier minuten, de weg naar de camping is geen rivierbedding maar heeft voldoende gaten en stoplappen om ergens in Noord-Afrika gesitueerd te zijn.
Waarna de avond gecompleteerd wordt met een spectaculair onweer op zee, waarbij ook gezorgd is voor twee regenbogen tegelijk plus een plek vanwaar het campingvolk, gewapend met camera’s, er een perfect uitzicht op heeft.
Daarna duwt datzelfde campingvolk een Engelse caravan van de camping af, omdat het op de steile hellingen en haarspeldbochten van de instelling niet lukt op een behoorlijke manier een plaatsje te vinden, waarbij de Britse chauffeur vakkundig zijn koppeling verbrandt.
Terwijl wij nog eens inschenken, gaan onze gedachten naar deze eenvoudige Brit, die ongetwijfeld ergens bergop gestrand is en op zoek moet naar een Volkswagendealer. Kop op, Italianen zijn behalve lekkere eters ook prima automonteurs.
Binnenkort meer, met name over Montecatini Terme Alto en de juiste kleur van prosecco.