Van één ding kun je zeker zijn: ik ben degene die overal als laatste achterkomt. Hoe ik dan ook een grootse carrière in de journalistiek heb kunnen voltooien is in de loop der jaren een steeds groter raadsel geworden: een beetje journalist komt juist overal als éérste achter, dan heb je namelijk een primeur en hoe meer primeurs, hoe beter de journalist. Ik kan die van mij op de vingers van één hand tellen, maar daar staat tegenover dat ik niet verwaand ga lopen doen over hele kleine primeurtjes.
Zo gezegd zo gedaan.
Ik ben sinds enige tijd in het bezit van een OV-chipkaart waar ik, de weinige keren dat ik gebruik maak van het openbaar vervoer, braaf mijn ritjes mee betaal. Ik zeg braaf omdat ik hier ter stede geregeld mensen zie die niet inchecken. Dat heeft uiteraard twee voordelen: je hoeft aan het eind van de rit ook niet uit te checken, en de rit zelf is geheel gratis. Zoals het hoort: openbaar vervoer behoort gratis te zijn.
Maar ik, gefascineerd als ik ben door techniek, haal braaf mijn kaart langs de lezers bij tram- en bushaltes en op stations. Die OV-chipkaart, tussen haakjes, moet heel wat opleveren, want op het station van Heerlen staan op alle perrons twee of drie van die wonderpaaltjes waar je je kaart langs kunt halen, nee: het zijn er vier of zes, want overal staan twee van die paaltjes; de een elegant vormgegeven, die er staat namens NS en de andere, wat groter, namens Veolia. De keus is niet moeilijk: allebei doen ze exact hetzelfde.
Tot gisteren had ik niet erg opgelet wat zo’n ritje van zeven minuten van Landgraaf naar Heerlen nou helemaal kostte, maar maandag lette ik even op: het bedrag van de rit, dat een kwart seconde op het scherm bleef staan, was 63 cent. Ik herhaal: 63 cent. Retour dus 1.26 euro.
En toen herinnerde ik me dat ik gistermorgen vroeg na het raadplegen van de reisplanner van NS eigenlijk een retourticket had willen uitprinten – ook alweer zoiets verleidelijks voor een techniekfreak – en ik heb het net, ongelovig als ik ben, nog eens gecheckt en ja hoor: als je met een ‘gewoon’ treinkaartje van Landgraaf naar Heerlen en terug wilt, kost dat 4.20 euro, ruim driemaal zo duur dus dan wanneer je het met de OV-chipkaart doet, ik herhaal: ruim driemaal zoveel.
Dus daar ben ik dan toch maar mooi, beter laat dan nooit, achter gekomen.
Is dat niet wonderbaar?
_______