Gisteren dus het eerste optreden gezien van het uit de dood opgestane duo Jacobse & Van Es, ditmaal onder de pseudoniemen Rutte & Wilders. Rutte met een zuivere interpretatie van ‘Geen Gezijk, Iedereen Rijk’, het motto waaronder de Tegenpartij ooit nog bijna per ongeluk in de Tweede Kamer terecht zou zijn gekomen. En als je het nog wat grimmiger wilt zeggen: ‘Arbeit macht Reich’. Wilders was ook in die stemming toen hij voorstelde asielzoekers naar Oost-Europa te sturen, ter opsluiting in concentratiekampen. Per trein, denk ik.
Dus het was maar goed dat we gisteren nog even de overgebleven normale oer-Hollandse politici aan de slag konden zien, vóór het duo, aangevuld met de aanvoerder van een ook al voormalige Tegenpartij, Roemer, hun storm aan politieke slapstick ontketenen die ze de afgelopen weken van radiostilte hebben voorbereid en waarvan ze gisteren dus de eerste poepies hebben laten ruiken.
De acht partijen in het midden mochten hun zegje doen in een entourage met vakantiefoto’s en rare rode tafeltjes en vooral vrolijke niets-aan-de-handgesprekjes. Zelfs Hero Brinkman was erbij, leuk voor hem, hij had al zijn kiezers meegenomen naar het debat, het was vermoedelijk de laatste keer dat hij op de televisie te zien was. Ze hielden zich allemaal enorm in, zelfs Kees van der Staaij liet het achterste van zijn tong niet zien aangaande de Heere Heere, die toch alle troefkaarten in handen zou hebben als het kaartspel geen instrument van Satan was geweest en die het zelfs goed had gevonden dat Kees deelnam aan een gesprek met maar liefst twéé vrouwelijke lijsttrekkers. En nog wel op de televisie, zoals bekend een kastje van de duivel.
Het eerste lijsttrekkersdebat was er een van de losers-op-voorhand, laten we elkaar geen Mietje noemen. Maar daar lieten ze zich niet door van de wijs brengen, ze staan hand in hand pal, in de wetenschap dat als ze maar samen optrekken, dat dan de Drie Musketiers tot de ontdekking zullen komen dat ze met al die zetels die ze gaan winnen helemaal niks kunnen beginnen, zonder Pechtold, Buma, Samsom, Sap, Slob en Staaij er bij te betrekken.
Dat dat dan weer moet leiden tot blaartrekkende liefdesverklaringen van met name de PvdA aan het CDA zal wel tot de politieke realiteit van vandaag horen, ik moet er intussen alleen maar aan denken hoeveel achtereenvolgende PvdA-toppolitici van Den Uyl tot Bos efficiënt genaaid zijn door de jongens en meisjes van het CDA, van Van Agt tot Verhagen en dan vergeet ik er nog een stuk of tien.
De favoriete momenten uit de geschiedenis per lijsttrekker werden doorgenomen en net toen ik dacht: waar blijft Mandela, kwam uitgerekend Brinkman met hem op de proppen. Nadat de vakantiefoto’s waren doorgenomen, het hout hakken door Pechtold – niemand zei: Waar gehakt wordt, vallen spaanders – en de storingen van het geluidssysteem overwonnen dan wel genegeerd, kregen de lijsttrekkers nog de gelegenheid voor te dragen uit het eigen verkiezingsprogramma, dat ze allemaal prima uit het hoofd kenden. Samsom heeft by far het ingewikkeldste programma en dus ook het meest realistische, maar ja, daar moet je bij de kiezers niet mee aan boord komen.
Ik hoorde gisteren op de radio jongelui, die blijkbaar weinig zin hebben om te gaan stemmen. ‘Ja, dan hoor je ze ingewikkeld praten en dan ga ik maar weer iets interessanters doen, bijvoorbeeld gamen.’
Dus de 50+partij heeft nog kansen. Waarom was die er eigenlijk niet bij?
En o ja, noch ein letztes Glas im Steh’n: kan iemand mij verklaren waarom de lijsttrekkers die aanstellerige microfoontjes soms links en soms rechts langs het gezicht hebben? Moeten we daar iets uit afleiden? En kunnen ze die vreselijke dingen niet liever overlaten aan Gordon of zo? Oh nee: ofsoo, moet je tegenwoordig zeggen.
Het aanbrengen van die dingen bracht aan het licht dat een latere twitteraar gelijk had: Jolande Sap moet het haar opsteken, dat staat haar beter dan die neerslachtig neerhangende pruik.
To let you hair down and baby go on and cry kan altijd na de verkiezingen nog.
_______