Effe telle. Als je met de langstudeerboete 400 miljoen euro wilt binnenhalen, dan betekent dat dat er 131.752 jaar te lang gestudeerd moet worden. Nou gaat de berekening wel terug tot 1991 of daaromtrent, op de kleuterschool en de zwemles na telt zo ongeveer alles mee, qua onderwijsinstellingen, maar ik vind het een hoop uren. Het is niet te hopen dat, om uiteindelijk die 400 miljoen te halen, een dure reclamecampagne opgezet moet worden om mensen ertoe te verleiden er nog eens een jaartje aan te plakken en liefst nog twee.
De langstudeerboete is een raar ding.
Ik stap in de bus, haal de OV-chipkaart langs de lezer, zie dat er vier euro wordt afgehaald maar weet dat dat een voorschot is: na mijn ritje check ik uit en dan zie ik net dat er feitelijk maar 69 cent of een dergelijk bedrag wordt afgeschreven.
Met de langstudeerboete gebeurt het volgende: je bent vier jaar geleden in de bus gestapt in de veronderstelling dat aan het eind van de rit viermaal 1300 euro zal zijn afgeschreven. Het is een hoop geld, vooral als je meent dat goed opgeleide staatsburgers goud zijn voor de economie en het onderwijs dus gratis zou moeten zijn, maar goed – er moeten ook straaljagers worden gekocht en die moeten ergens van worden betaald.
Je zit dus al vier jaar tevreden in die bus. Die heeft onderweg wel een keer of drie in de file gestaan zodat je flink wat later op je bestemming komt dan je verwachtte, maar komaan: de zon schijnt en je hebt weinig omhanden.
Maar dan ineens roept de conducteur om, dat de ritprijs drastisch verhoogd is: buiten die viermaal 1300 euro waar je op rekende moet je nog eens 3036 euro pinnen. Alsof de busrit in plaats van 69 cent tijdens de rit ineens tientallen euro’s kost.
Het is een in het Nederlands bestel ongekend drastische maatregel. Een verhoging met twee procent van de btw wordt ‘draconisch’ genoemd, een verlaging van de aftrekbaarheid van de hypotheekrente met een paar dubbeltjes wordt jaren en jaren tevoren aangekondigd maar de studiekosten met zestig procent verhogen wordt er eenvoudig doorgejast, ten koste nota bene van mensen die notoir tot de minst verdienenden van de samenleving behoren.
Met de verkiezingen voor de deur keken zelfs de bedenkers van dit rare plan er ineens anders tegenaan, maar weer niet zo dat ze het plan ook weer introkken en die 400 miljoen bijvoorbeeld gingen halen bij de hoogste inkomens – want om hoeveel keizers gaat het nu helemaal? Niet om 131.752. En zelfs als het wel dat aantal was; de helft gaat niet stemmen en de andere helft is voldoende voor net iets meer dan één Kamerzetel.
Ze hebben zich weer een middagje vermaakt, staatssecretaris Halve Zoolstra blijkt nu nog rechtser en dus geschikter te zijn dan Mark Rutte voor het premierschap en de leden van de Tweede Kamer kijken elkaar aan, mompelen ‘na u’ en gaan nog een beetje flyeren, folderen, rozen uitdelen en de man in de straat ontmoeten.
________
Boek & Film